Η κραυγή της πεταλούδας

Ένας άγγελος που ξέπεσε ή ένας παμπόνηρος εραστής. Στο μεταξύ, παντού έρημος χωρίς βεδουίνους και καμήλες. Λίγη δροσιά στα χείλη ενός διψασμένου μπορεί να φέρει μόνο ένα κορίτσι. Μια κουρτίνα γίνεται θηλιά για τη νύφη που δραπέτευσε. Δυο έφηβοι. Ο ένας προσπαθεί ν’ ανοίξει το κουκούλι και να πετάξει μακριά, ο άλλος γίνεται βίαιος. Κι οι δυο βλέπουν το ανοιχτό στόμα του θηρίου να τους περιμένει. Μια κλεμμένη Πόρσε καταλήγει στα χέρια ενός αδιάφορου. Τρεις μάγισσες στην αγκαλιά ενός ξένου. Ο φωτογράφος χωρίζει. Τα πάθη του τον οδηγούν στις γυναίκες και γίνεται ο τυφλός φωτογράφος. Ο καλόγερος που ερωτεύεται κι ο ερωτευμένος που γίνεται μοναχός. Πώς είναι να υπηρετείς τον Φρανκενστάιν; Θα μπορούσε να είναι σοφός, αλλά παραμένει Φρανκενστάιν. Μέσα από συνεχείς μεταμορφώσεις, ένα σπίτι ανατινάζεται. Είναι ο μόνος τρόπος για να φτιαχτεί ένα καινούργιο. Οι Σιαμαίες είναι ένα διπλό μαύρο ρόδο που δεν συναντάς κάθε μέρα. Ένας σκύλος πράσινος κι ένας μαύρος με άσπρο αστέρι στο μέτωπο. Ένα φεγγάρι μισό, ένα ποντίκι κι ένα λιοντάρι. Το μεγάλο κύμα έρχεται να γκρεμίσει κάθε εγωισμό και καλά κάνει. Ο πραγματικός δημιουργός γρατζουνάει την ψυχή. Δεν δημιουργεί γύρω του ειδωλολάτρες. Αυτά κι άλλα πολλά, μεταξύ τους φαινομενικά αταίριαστα. Μια σειρά από ιστορίες, με τον τρόπο του Κωστή Γκιμοσούλη, και με τον γενικό τίτλο “Η κραυγή της πεταλούδας”, για όλους εμάς που, ενώ η καταστροφή πλησιάζει, παραμένουμε αθεράπευτα οι ίδιοι.