Η έξοδος του ευρώ

Η αποτυχημένη πολιτική μνημονίων συνεχίζεται για τρίτη φορά, με συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ, παράταση της Μεγάλης Υφέσεως και περαιτέρω αύξηση της ανεργίας. Η χώρα παραμένει αναξιόχρεος και εγκλωβισμένη στην ανακυκλωμένη στασιμότητα, η οποία αυξάνει το εξωτερικό χρέος. Νέο πρόβλημα συνιστά η αστάθεια του τραπεζικού συστήματος. Αμφότερα, στασιμότητα και αχρηματία, αντιμετωπίζει η πρόταση εξόδου από το ευρώ, διά της εθνικοποιήσεως της Τραπέζης της Ελλάδος και της αναγκαστικής κυκλοφορίας της “νέας δραχμής” (fiat money). Με αναπροσαρμογή της ισοτιμίας και ορισμένες πρόνοιες το πιστωτικό σύστημα θα επαναλειτουργήσει, παρέχοντας χρήμα στην αγορά. Τα τρία τέταρτα της μεταβάσεως στο εθνικό νόμισμα έχουν ήδη συντελεστεί από τα “κάπιταλ κοντρόλ”. Απομένει η δραχμοποίηση του εξωτερικού χρέους, που θα περικόψει τις φαινομενικές του διαστάσεις. Την παρελθούσα επταετία οι ευρωδανειστές αναχρηματοδότησαν κατά 95% τις τράπεζες της ΕΕ -μην πτωχεύσουν- και μόνον κατά 5% την Ελλάδα, η οποία όμως απεδέχθη το 100% του νέου χρέους. Εφέτος εισήλθαν στην Ελλάδα άνω των 100.000 λαθρομεταναστών, ενώ η λεόντειος συμφωνία Τουρκίας – ΕΕ είναι ετοιμόρροπος. Η απαλλαγή της χώρας μας από το οθνείο νόμισμα θα τους αποθαρρύνει να ελκύονται από το ευρώ και η ανάληψη της φυλάξεως των συνόρων υπό του εθνικού στρατού να τα διαβαίνουν. Μια ακριβοδίκαιη δίκη της πολιτικής ηγεσίας -αναγκαία και για λόγους αξιοπιστίας και παραδειγματισμού- θα αποκαλύψει τους νέους δωσίλογους. Μετά το δημοψήφισμα της βρετανικής αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) οι αυταπάτες χρειάζεται να αποκαλυφθούν πλήρως. Η “ηνωμένη” Ευρώπη δεν συνήψε, την 23η Μαΐου 2016 στις Βρυξέλλες, μια νέα συμφωνία με την Ελλάδα, αλλά με το… Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)· να “παραμείνει” στο διασωστικό πρόγραμμα αντί τμηματικής χορηγήσεως στην Ελλάδα νέων δανείων 86 δισ. ευρώ, υπό όρους πλήρους “αποικιοποιήσεώς” της. Πλην όμως και τούτο εματαιώθη. Το ΔΝΤ παρέμεινε στο “ελληνικό πρόγραμμα”… μόνον συμβουλευτικώς! Με το νέο “τσουνάμι” φόρων και το ξεπούλημα δημοσίας περιουσίας το αποτυχημένο ελληνικό κράτος παίρνει πίσω τις συντάξεις και ακυρώνει τις κοινωνικές παροχές. Η γερμανική άρνηση μειώσεως του εξωτερικού χρέους εμποδίζει την Ελλάδα να μετάσχει στην πιστωτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, η οποία βελτίωνε την παροχή ρευστού χρήματος στην οικονομία. Η μετατόπιση της εξουσίας στην Γερμανία, προς την πλευρά των υποστηρικτών της αποχώρησης από την ευρωζώνη, και η αναβίωση του εθνικολαϊκού φρονήματος (Voelkisch) εναντίον των λαθρομεταναστών θα συσπειρώσουν τον γερμανόφωνο χώρο. Ενδεχομένως η Ιταλία πρώτη, οι ιβηρικές χώρες εν συνεχεία και μετά η Γαλλία θα ακολουθήσουν το βρετανικό παράδειγμα, μετέχοντας σε μια χαλαρή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, διαφορετική όμως προς την σημερινή διακυβέρνηση της ΕΕ από μια ανεξέλεγκτη “ελίτ” των Βρυξελλών. Τότε η Ελλάς από πειραματό­ζωο θα γίνει καταλύτης της.