Η ληστεία στο ελληνικό κράτος (μέσα 19ου – αρχές 20ού αι.)

Ποιες πτυχές της κοινωνικής ζωής επηρεάστηκαν από τη ληστεία; Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου αλλά και των μεθόδων καταστολής του; Κατά πόσον τα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση του φαινομένου; Κατά πόσον η δράση των ληστών επηρέασε τους κατοίκους τις οποίες λυμαίνονταν; Με αυτά τα βασικά ερωτήματα, η μελέτη στοχεύει στην ερμηνεία του φαινομένου της ληστείας, το οποίο αποτελούσε για μια μακρά περίοδο του νεοελληνικού κράτους (από το 1830 έως το 1930 περίπου) αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής κοινωνίας. Παραμένει άσβεστη η μνήμη ληστών όπως του Νταβέλη, του Γιαγκούλα, των Αρβανιτάκηδων, των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων ή περιστατικών όπως η απαγωγή, το 1866, του Σωτήρη Σωτηρόπουλου, μετέπειτα Πρωθυπουργού, η δολοφονία Άγγλων περιηγητών στο Δήλεσι το 1870, η ληστεία της Πέτρας Φιλιππιάδας το 1926 και η απαγωγή των βουλευτών Μελά και Μυλωνά το 1928.