Όταν έρθει η μέρα που ξέρεις

Το 1968 είναι μια χρονιά που συντάραξε τον κόσμο: Επεισοδιακοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Μεξικό, δολοφονία του Ρόμπερτ Κέννεντυ, καταστολή της εξέγερσης στην Τσεχοσλοβακία γνωστής ως Άνοιξης της Πράγας, απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη. Το ίδιο αυτό καλοκαίρι ένας αιθεροβάμων έφηβος -που παραθερίζει στα νότια προάστια- παρακολουθεί έκθαμβος στο απέναντι σπίτι μια γυμνή γυναίκα με κίτρινη εσάρπα. Μέσα από τα κιάλια εμφανίζονται εικόνες που θυμίζουν σκηνές από το Τεν Τεν, αλλά και από τον “Σιωπηλό μάρτυρα” του Χίτσκοκ και το “Μπούμεραγκ” του Γιάννη Μαρή. Η κίτρινη εσάρπα της πρωταγωνίστριας θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην εφηβική μνήμη σαν μακρινό πλάνο από θρίλερ. Είκοσι χρόνια μετά, στα ίδια μέρη, θα εμφανιστεί απρόσμενα ένας άλλος έφηβος. Σαν σε σίκουελ, η ιστορία θα λάβει νέες διαστάσεις. Ο έφηβος “ανιψιός” προχωράει στην παράτολμη εξερεύνηση της ερημωμένης πια μονοκατοικίας του 1968 και αποκαλύπτει στον “θείο” του μια εντελώς διαφορετική εκδοχή της πραγματικότητας που αναδύεται από το σκοτεινό παρελθόν. Πρόκειται για μια αρθρωτή νουβέλα ενηλικίωσης, που γράφτηκε ως παιγνιώδης διάλογος ανάμεσα σε δύο συγγραφείς. Τους χωρίζουν οι δύο δεκαετίες που μεσολαβούν ανάμεσα στην Ελλάδα της χούντας και την Ελλάδα της Αλλαγής, αλλά τους ενώνει ένα τραγούδι του Τόνυ Πινέλλι (“όταν έρθει η μέρα που ξέρεις”), μουσική γέφυρα των δύο εποχών και των κειμένων.