Το λίγο που τελειώνει

Η Δέσποινα χάνει τον άντρα της έπειτα από σύντοµη σοβαρή αρρώστια. Θα ταξιδέψει στο Πήλιο µαζί µε τη Λιάνα και την Πέπη, φίλες της που της συµπαραστέκονται, για να ξεκαθαρίσουν τα πράγµατά του στο εξοχικό σπίτι που ήταν για χρόνια το ησυχαστήριό του. Οι τρεις τους καλούνται να διαχειριστούν την απουσία του Μάνου, αλλά και τις δικές τους απώλειες, παλιά ανεξόφλητα πένθη, καταχωνιασµένες µνήµες, µυστικά και ψέµατα που ανατρέπουν τις ισορροπίες µεταξύ τους. Οι συζητήσεις και οι µύχιες σκέψεις τους, καθώς µοιράζονται σκηνές από το παρελθόν σαν ένα εσωτερικό ταξίδι ενάντια στον χρόνο, φωτίζουν αισθήµατα και πράξεις· αναλογίζονται όσα έχουν χάσει, όσα δεν πρόφτασαν ή όσα απερίσκεπτα επέτρεψαν να φύγουν µέσα από τα χέρια τους. Η Ιφιγένεια Θεοδώρου καταδύεται στα βαθύτερα συναισθήµατα των ηρωίδων της κυνηγώντας το τέρας της απώλειας µε µόνο εφόδιο τον έρωτα. «Ο έρωτας ξεφτιλίζει τον θάνατο, µε έρωτα τον ξεγελάς, η ηδονή σε τρέφει…» Για πόσο όµως; Για «όσο κρατάει το προσωρινό, αυτό το λίγο που τελειώνει…».

Ιφιγένεια Θεοδώρου (Συγγραφέας)

Η Ιφιγένεια Θεοδώρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με τη βιβλιοδεσία Τέχνης και είναι μέλος της ARA. Το 1997 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο “Χρυσός, λιβάνι και Σμύρνη”, εκδ. Ίκαρος. Ακολούθησαν τα βιβλία “Μελέκ θα πει άγγελος”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2001), το οποίο ήταν υποψήφιο για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού “Διαβάζω”, “Γλώσσα από μάρμαρο”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2005) και “Η γεύση της ερήμου” (2012) εκδ. Πατάκη.