Το πέρασμα. Αϊβαλί-Μυτιλήνη, 1922

Το πέρασμα πέντε γυναικών και ενός μωρού –γιαγιά, μάνα, τρία μικρά κορίτσια κι ένα αβάφτιστο αγόρι– από το Αϊβαλί στη Μυτιλήνη, το 1922, με βάση πραγματικές μαρτυρίες. Οι εφτά άντρες της οικογένειας έμειναν πίσω και δεν άφησαν κανένα ίχνος, σαν να τους ρούφηξε η γη. Αυτό το πέρασμα μοιάζει με τις ματριόσκες, τις ρώσικες κούκλες-φωλιές που η καθεμιά τους κρύβει πολλές μικρότερες, γιατί όσο ανοίγεις τις φωλιές της ιστορίας, τόσο βρίσκεις ότι τα καταχωνιασμένα περάσματα είναι πολλά. Η βασική αφηγήτρια είναι η μεγαλύτερη από τα τρία κορίτσια, η Ελένη, εννιά χρονών εκείνη τη σημαδιακή χρονιά. Υλικά του μικρασιατικού αυτού αφηγήματος αποτέλεσαν η μυθοπλασία, μαρτυρίες Αϊβαλιωτών που μέσα στις δεκαετίες καταγράφηκαν σε βιβλία και στον τύπο –ένας από τους Αϊβαλιώτες αυτούς είναι και ο Ηλίας Βενέζης, το λογοτεχνικό έργο του οποίου φώτισε πολλές πτυχές της ιστορίας–, ιστορικά γεγονότα, μνήμες από τις οικογένειες των παππούδων της συγγραφέα και η πανταχού παρούσα στη ζωή της προφορική παράδοση. «Ξέρεις, κι οι καημοί λιγοστεύουν και χάνονται. Στην αρχή, μοιάζουν με θεόρατα κύματα από τσιρίδες που πλησιάζουν, έρχονται και μας ξεκουφαίνουν, κυριεύουν ολόκληρη τη ζωή μας, κι ύστερα σιγά σιγά ξεμακραίνουν, ώσπου, σαν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, βουλιάζουν πίσω από τον ορίζοντα και δε μας ταράζουν πια».

Λιλή Λαμπρέλλη (Συγγραφέας)

Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Μετανάστρια κατ΄ εξακολούθηση, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά βιβλία για παιδιά κι ένα για μεγάλους. Από το Μάρτιο του 1998 ασχολείται με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont και πολλούς παραμυθάδες: τον Αφρικανό Maurice Boycasse, τον Άραβα Hamadi, τον Βέλγο Stephane van Hoecke, τον Γάλλο Michel Hindenoch κι άλλους κι άλλους. Όμως δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud και ανήκει στην ομάδα του. Είναι ιδρυτικό μέλος της βελγικής ε αφηγητών “Passeurs d΄ Histoires”, και μέλος του “Μaison du Conte de Bruxelles”. Από τις μικρές ιστορίες που έγραψε, το “Κρυμμένο νερό”, με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη, πήρε το 2011 το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

 

Κατερίνα Βερούτσου (Εικονογράφος)

Η Κατερίνα Βερούτσου γεννήθηκε το 1957 στην Πάτρα. Μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. και στο Μόντρεαλ του Καναδά. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ (Concordia, University of Montreal). Από το 1982 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Εργάζεται κυρίως ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων και και έχει στο ενεργητικό της πάνω από 150 τίτλους εκπαιδευτικών και λογοτεχνικών βιβλίων. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Παράλληλα με την εικονογράφηση βιβλίων και άλλων εντύπων, έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη ζωγραφική σκηνικών για την τηλεόραση. Το 2009 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης για το βιβλίο “Νεράιδα στο έλατο” του Μάνου Κοντολέων και προτάθηκε για την τιμητική πλακέτα της ΙΒΒΥ. Το 2011 έλαβε το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για την καλύτερη συνεργασία συγγραφέα και εικονογράφου στο βιβλίο “Το ταλέντο του ήλιου” της Χρυσάνθης Καραΐσκου και του βιβλίου “Είναι κάτι που μένει” του Βασίλη Κουτσιαρή, το 2014..