Τα βλαχογενή επώνυμα των σύγχρονων Ελλήνων

Αν οι πορφυρογέννητοι της Γραικίας θεωρούν βλάχικα τα χωριάτικα ελληνικά των προγόνων τους, και εξ αυτού του γεγονότος προσδίδουν απαξιωτικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο στον όρο βλάχος, όπως και σε ό,τι άξεστο και αγροίκο, ενώ συνάμα χρησιμοποιούν στον λόγο τους φαντασιόπληκτους νεολογισμούς, γεννημένους από το σκωρ και τις αμίδες του μυαλού τους, τότε οφείλουν να γνωρίζουν ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου βλάχος εμπίπτουν αυτοί και μόνον αυτοί και οι τυχόν συνοδοιπόροι τους. Διότι ελληνιστί – αιολιστί Βλάχος -από την εξέλιξη του δωρικού Δράκος- σημαίνει γιγαντόσωμος ορεσίβιος ποιμήν, ήτοι γηγενής Πελασγός, πρωτο-Έλλην, και τέτοιοι ήταν οι ποιητές αυτών Όμηρος και Ησίοδος, που στα έπη τους -μα και στα άλλα έργα τους- αποκαλύπτουν και υμνούν τον ποιμενικό βίο των ομόφυλων τους, την πολεμική δράση τους, το δαιμόνιον του πνεύματός τους. Στα μετέπειτα χρόνια του «εθνικού» μας βίου, οι Βλάχοι είναι οι μόνοι Έλληνες και το αποδεικνύουν πρωταγωνιστώντας στα πράγματα του ελληνισμού, έως την ίδρυση του Νεο-Ελληνικού κράτους, αλλά και μετά. Αυτό αδυνατούν να το καταλάβουν οι Γραικύλοι και οι Γασμούλοι αυτού του τόπου, οι οποίοι παριστάνουν τους Έλληνες, με μόνο στοιχείο απόδειξης του ισχυρισμού την ανεπαρκή γραικογλωσσία τους και τον απύθμενα ανιστόρητο κομπασμό τους. Οι Βλάχοι στην αρμάνικη – βλάχικη γλώσσα τους αυτοονομάζονται έκαστος Αρμaν’, πλ. Αρμaνjι: «ΑΡΜΑΝ (Αρμάν) σημαίνει τον πόλεμον τη των Φρύγων διαλέκτω, ως φησί Παλαμήδης ιστορικός ο την κωμικήν λέξιν συναγαγών· Μεθόδιος, ή τον ιππόθορον, ην άδουσι Φρύγες εποχούμενοι ίπποις.» Σημαίνει: Αρειμάνιος! Πολεμιστής! Γι’ αυτό παλαιά ονομαζόταν η Ελλάς Αρμανία, τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Διότι την κατοικούσαν οι Arimanni: οι κατ’ εξοχήν πολεμιστές! Ό,τι πράγματι ιστορικά ήταν και είναι οι Αρμάνοι. Η λ. εξελίχθηκε: Arimanni – Armanni – Armanji – Αρμaνji – Αρμάνοι. Η Άννα Κομνηνή αναφέρεται στους Βράκους (Βλάχους) Αρειμάνιους (Αρμάνους) στην Αλεξιάδα της, αλλά αυτό δεν έχει προσεχθεί έως τώρα!… Οπότε, με διευκρινισμένο το τι είναι οι Αρμάνοι – Βλάχοι συνεχίζω. Το ανά χείρας, αποτελεί μελέτη αποκάλυψης ενός ιστορικού δεδομένου, το οποίο οι κομπάζοντες πορφυρογέννητοι Γασμούλοι αδυνατούν -και λόγω της απαιδείας τους- να κατανοήσουν. Βάθρο, πάνω στο οποίοι δομείται το παρόν, είναι η ετυμολόγηση των ονομάτων και επωνύμων 60 βλάχικων οικισμών, καταγραμμένων πριν το 1880. Δεν με απασχόλησαν οι ερμηνείες (ή οι παρετυμολογήσεις) που έχουν κάνει άλλοι κατά το παρελθόν στα ίδια ονόματα, όχι από άγνοια της βλάχικης τόσο […], αλλά από τη δογματική εμμονή τους να… αποβλαχοποιήσουν τη γραίκικη ή σύγχρονη κοινή νεοελληνική μας, και να αναζητήσουν στις βλάχικες λέξεις ρίζες τουρκικές ή σλαβικές ή αλβανικές, ή δεν ξέρω τι άλλο […].

Γιώργης Έξαρχος (Συγγραφέας)

O Γιώργης Έξαρχος γεννήθηκε στο Kαλοχώρι Λάρισας το 1952. Eίναι απόφοιτος του εξατάξιου Γυμνασίου Συκουρίου (1970), πτυχιούχος του Oικονομικού Tμήματος της AΣOEE (1975), διδάκτορας οικονομικών επιστημών της Academia de Studii Economice (ASE) Βουκουρεστίου (1980). Ασχολείται με τη λογοτεχνία και την δημιουργική γραφή από τα εφηβικά του χρόνια. Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε το 1985 και έχει εκδώσει μέχρι σήμερα πάνω από σαράντα βιβλία (ποίηση, παραμύθια, λαογραφία, εθνολογικές και ιστορικές μελέτες, ανθρωπολογικές έρευνες, οικονομικές πραγματείες, μεταφράσεις κ.ά.). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: Αγωνιστής, Ντέφι, Ρίγα, Tαξιδιώτες, Σχεδία, Ρομάντσο, Ιχνευτής, Διαβάζω, Στιγμές, Σχολιαστής, Φωτογράφος, Έψιλον, Λαϊκό Τραγούδι, Έρευνα, Οικονομική Επιθεώρηση, Τουριστικά Θέματα, Επτά Ημέρες κ.ά., επίσης με το Β΄, Γ΄ και Δ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ ΑΕ (1986-1991) ως παραγωγός εθνολογικών, οικολογικών, μουσικών και πολιτιστικών εκπομπών, καθώς και με τις αθηναϊκές εφημερίδες: Εξόρμηση, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Ελευθεροτυπία, Πρώτη, Καθημερινή, Αυγή, Ναυτεμπορική και τη Mακεδονία της Θεσσαλονίκης, με το Πανευβοϊκόν Βήμα Χαλκίδας, με την Ελευθερία Λάρισας, με την Ελευθερία των Σερρών κ.ά., ως εξωτερικός συνεργάτης. Υπήρξε ο επιστημονικός υπεύθυνος και σεναριογράφος του ντοκιμαντέρ “Ντούκα ‘ν Κάλι – Καθ’ Oδόν” (1987), παραγωγής του Yπουργείου Πολιτισμού, και σε κείμενό του βασίστηκε το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ για τη ζωή του λαϊκού κλαριντζή Βάιου Μαλλιάρα (1989), ενώ το βιβλίου του Αδελφοί Μανάκια (Γαβριηλίδης 1991) αποτέλεσε το έναυσμα για τη διαμόρφωση του σεναρίου της βραβευμένης στο Φεστιβάλ Kαννών ταινίας “Tο βλέμμα του Oδυσσέα”, του σκηνοθέτη Θεόδωρου Aγγελόπουλου. Σε στίχους του είναι το λαϊκό τραγούδι της πολυβραβευμένης σε διάφορα φεστιβάλ ταινίας “Ένας ήρωας στη Ρώμη” του Πάνου Αγγελόπουλου. Έλαβε μέρος ως εισηγητής ή σύνεδρος σε πολλά επιστημονικά διεθνή και εθνικά συνέδρια εντός και εκτός Ελλάδας και είναι μέλος επιστημονικών επιτροπών “ανωνύμων κριτών” επιστημονικών περιοδικών. Διετέλεσε σύμβουλος ή συνεργάτης ή επιστημονικό προσωπικό (πληρών τις προϋποθέσεις της υφιστάμενης νομοθεσίας) της πολιτικής ηγεσίας των Yπουργείων: YBET (1982), YXOΠ (1982-1984), Bιομηχανίας (1986-1987), Γεωργίας (1995-2000) και YΠEXΩΔE (2000-2003). Δίδαξε ως έκτακτος καθηγητής οικονομικών μαθημάτων στο TEI Xαλκίδας (1991-1994), ως επιστημονικός συνεργάτης στο Α-ΤΕΙ Κρήτης (2003-2006) και από τον Νοέμβριο του 2006 είναι τακτικός επίκουρος καθηγητής στο A-TEI Σερρών. Oρισμένα από τα τελευταία έργα του είναι οι ιστορικοεθνολογικές μελέτες: Aυτοί είναι οι Bλάχοι (Γαβριηλίδης 1994, πρόλογος Σεραφείμ Φυντανίδης), Αυτοί είναι οι Τσιγγάνοι (Γαβριηλίδης 1996, Nεφέλη 2007), το CD-ROM Αδελφοί Μανάκια – Πρωτοπόροι της εικόνας στα Βαλκάνια (Kαστανιώτης, 1997), Kλασική Ιαπωνική Ποίηση, σε συνεργασία με την Eλένη I. Iωαννίδου (Kαστανιώτης, 1998 – Bραβείο Eλληνικής Eταιρείας Mεταφραστών Λογοτεχνίας), Pήγας Bελεστινλής (Kαστανιώτης, 1998), το δίτομο έργο Oι Eλληνόβλαχοι-Aρμάνοι (Kαστανιώτης, 2001), Το αυθεντικό κείμενο και ο αληθινός συγγραφέας του έργου “Μονογραφία περί Βλάχων ή Κουτσοβλάχων” (Χαλκίδα 2002), Πούντεα ντι Άρτα – Το γεφύρι της Άρτας (Σκάλα, Λάρισα 2002), Ξένοι περιηγητές για τους Βλάχους – 1. Γαλλόφωνοι 1550-1980 (Ερωδιός, Θεσσαλονίκη 2004), Ξένοι περιηγητές για τους Βλάχους – 2. Αγγλόφωνοι 1160-2000 (Ερωδιός, Θεσσαλονίκη 2005), Σαρακατσάνοι – Άγνωστες και σπάνιες πηγές για τη ζωή και την ιστορία τους 1850-2000, τόμος α΄ (Oδυσσέας 2005), Σολομών: “Άσμα Ασμάτων” (Βιβλιοβάρδια, Θεσσαλονίκη 2008), Αρμάνοι [Βλάχοι] – Ιστορία, Γλώσσα, Ριζικό (Δίον, Θεσσαλονίκη 2011), Αριστοφάνης: “Πλούτος” (Βιβλιοβάρδια, Θεσσαλονίκη 2011). Οικονομικές και λοιπές πραγματείες-μελέτες: Δρόμοι Ανάπτυξης – Εισαγωγή στο θέμα, Θεωρίες, Πολιτικές, Στρατηγικές, Προγράμματα (Γαβριηλίδης, Αθήνα 1992), Ιδιωτική Οικονομική – Οικονομικός προγραμματισμός δράσης των επιχειρήσεων – Παραδείγματα: Αγροτικές εκμεταλλεύσεις, Τουριστικές επιχειρήσεις (Λύχνος, Αθήνα 1993 και β΄ έκδοση: Ανικούλα, Θεσσαλονίκη 2008, ΦΕΚ 2136 Β΄ /15-10-2008), Τα κείμενα των Συμφωνιών της GATT – Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (Δίαυλος, Αθήνα 1995, ΦΕΚ 871 Β΄ /12-7-2002), Αγροτουρισμός – Μοχλός για την ανάπτυξη της υπαίθρου (ΚΤΕ Κρήτης, Θεσσαλονίκη 2004, ΦΕΚ 604 Β΄ /5-5-2005), Κρήτη – Το ασφαλέστερο τουριστικό καταφύγιο και βασικός πόλος έλξης φιλοξενούμενων στη Νότια Ευρώπη (Ηράκλειο 2004), Τουρισμός – Τουριστική Οικονομία, Ανάπτυξη, Πολιτική (ΚΤΕ Κρήτης, Ηράκλειο 2006, ΦΕΚ 19Β΄ /14-1-2008), Η επιστήμη της δημοσιογραφίας και η τέχνη του ρεπορτάζ – Δημοσιογραφικά “Συν-Κείμενα” (Ερωδιός, Θεσσαλονίκη 2007), Η κτητική μέρος της οικονομίας εστί. Άνευ γαρ των αναγκαίων αδύνατον και ζην και ευ ζην. – Δώδεκα εισηγήσεις (Δίαυλος, Αθήνα 2011). Έξι από τα ανωτέρω συγγράμματα διανέμονταν ή διανέμονται σε Α.Ε.Ι. της χώρας μας. Τα δημοσιευμένα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά ή τόμους πρακτικών επιστημονικών συνεδρίων περιέχονται στην πλειονότητά τους στους πίνακες βιβλιογραφίας των προαναφερόμενων βιβλίων.
Οι ετεροαναφορές, στο επιστημονικό και στο εν γένει συγγραφικό, δημοσιογραφικό κ.ο.κ. έργο, ξεπερνούν τις 600, γεγονός που πιστοποιεί την ευρεία απήχησή του στην επιστημονική κοινότητα και στο αναγνωστικό κοινό.