Ο Γέρος του Βουνού φεύγει από τη ζωή. Το Αλαµούτ περνάει στα έµπειρα χέρια του Νίγκα που, καθοδηγούµενος από δυνάµεις χιλιάδες χρόνια ξεχασµένες, καλείται να οδηγήσει τους Ασσασίνους στο αληθινό τους πεπρωµένο.
Η τελεία ξυπνάει, γίνεται γραµµή, που αρχίζει αµείλικτη να σχεδιάζει στον πίνακα του κόσµου. Νέα πρόσωπα καλούνται να µαθητεύσουν στους αναπόφευκτους ελιγµούς της µοίρας. Ο Πέτρος ο Ερηµίτης έχει πολλά να µάθει και ακόµα περισσότερα να ζήσει – ενώ παντοδύναµος έρωτας και απύθµενος πόνος πλέκουν τα νέα του οράµατα, η εσωτερική διαύγεια, η ίδια η σωτηρία του, µπορεί να προέλθει µόνο µέσα από τη γη. Εκεί όπου άνθρωποι εκπροσωπούν την αιώνια αδάµαστη φύση, ελέγχοντας την ύλη.
Καθώς η γραµµή σέρνεται σχεδιάζοντας, σπέρνει νέα πρόσωπα, ο χρόνος και ο χώρος σµίγουν, κάτω από µάτια ερµητικά κλειστά.
Οι Μογγόλοι του Τζένγκις Χαν σαρώνουν τη γη σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή. Ο Γκοντέι µε τη Χρυσή Ορδή ανοίγει τα µάτια και βλέπει µόνο τον σκοπό του. Θάλασσες από αίµα και ουρανούς γεµάτους κραυγές και ουρλιαχτά πόνου. Αλλά δεν προλαβαίνει να χαρεί τις νίκες του, καθώς η ιστορία τον παρασέρνει σε ταξίδι µακριά από τον εαυτό του. Η γραµµή εδώ σταµατά να σχεδιάζει. Τα λόγια στερεύουν απέναντι στον νέο εχθρό που αναδύεται και µοιάζει ανίκητος. Η αλήθεια είναι πως δεν ζει µόνο το φως κάτω από τη γη, αλλά και το σκοτάδι. Μπορεί ο άνθρωπος να ξέχασε, αλλά αυτοί θυµούνται. Μια οντότητα διαφορετική, απαρατήρητη µέχρι τότε, υψώνει το βλέµµα ψηλά, σε όλα εκείνα που ο άνθρωπος έµαθε, αγάπησε, συνήθισε, βόλεψε και είναι έτοιµη να του τα στερήσει για τη δική της επιβίωση.
Όλη η µαθητεία οδηγεί εδώ. Όλη η γνώση οδηγεί εδώ. Όλα τα πρόσωπα οδηγούνται εδώ, για να δώσουν την τελική µάχη, όπου θα κριθεί η µοίρα του κόσµου όπως τον γνωρίζουµε.
Γιάννης Μιχαηλίδης (Συγγραφέας)
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης γεννήθηκε τον Δεκέµβριο του 1961 στην επαρχία Παιονίας του νοµού Κιλκίς. Σπούδασε, δούλεψε, αγάπησε, αγαπήθηκε και ταξίδεψε. Ήταν πνεύµα ανήσυχο από παιδί. Έζησε για λίγο στην Ουάντι Ραµ, την κόκκινη έρηµο της Ιορδανίας, έξι µήνες στην επαρχία του Ιρκούτσκ στη Σιβηρία, δίπλα στη λίµνη Βαϊκάλη, και πάνω από δέκα χρόνια στη Βάρνα της Μαύρης Θάλασσας. Ανέβηκε επίσης τον Δνείπερο, από τη Μαύρη Θάλασσα µέχρι το Κίεβο. Πολλά µέρη του βιβλίου του αποτελούν ζωντανές εικόνες από σάρκα και οστά. Πέρα από τα ταξίδια όµως ασχολήθηκε και µε πολλά επαγγέλµατα, από την αεροπορία µέχρι τις επιχειρήσεις. Ποτέ ωστόσο έως σήµερα δεν άκουσε το κάλεσµα της συγγραφής όπως τώρα, παρόλο που από µικρός έγραφε. Η γραφή γι’ αυτόν δεν ήταν ποτέ επάγγελµα, αλλά πάντοτε µια ανάγκη να συµφιλιωθεί το «µέσα» µε το «έξω». Ένας τρόπος να αποκτήσει η ζωή το δικό της νόηµα. Πιστεύει ακράδαντα ότι άσχετα µε τι ασχολείται κανείς στη ζωή του, η γραφή θα είναι πάντοτε ευλαβικό γονάτισµα µπροστά στον βίο και τα όνειρά του.
(Πηγή: “Εκδόσεις Πηγή”, 2023)
