Ναυτία της γης

Κατά τη διάρκεια ενός καύσωνα, η ύπαρξη του αφηγητή διαταράσσεται και αποπροσανατολίζεται. Όλα τα συνήθη σημεία αναφοράς του καταρρέουν. Για να ξεφύγει από την αγωνία που του προκαλεί η αίσθηση της οικολογικής καταστροφής, καταφεύγει σε ένα μικρό νησί της Μεσογείου. Ούτε εκεί όμως καταφέρνει να υπερβεί το επίμονο αίσθημα της υπαρξιακής ναυτίας: το νησί μοιάζει να χάνεται κάτω από τα πόδια του, και ως όνειρο και ως στέρεη γη.

Nikolaj Schultz (Συγγραφέας)

Ο Νικολάι Σουλτς γεννήθηκε το 1990 στη Δανία. Διδάσκει στο τμήμα κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Γάλλου φιλοσόφου Μπρουνό Λατούρ (1947-2022) τα τελευταία χρόνια πριν από το θάνατό του. Το 2022 έγραψαν μαζί το On the Emergence of an Ecological Class. A Memo (Polity Books, 2023). Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε
το βιβλίο του Σουλτς Ναυτία της γης, το οποίο έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε οκτώ γλώσσες.

(Πηγή: “Αντίποδες”, 2024)

 

 

Κώστας Σπαθαράκης (Μεταφραστής)

Ο Κώστας Σπαθαράκης γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και συγκριτική φιλολογία. Δούλεψε ως διορθωτής και επιμελητής, συνεργαζόμενος με το περιοδικό “Νέα Εστία” (από το 2007 έως το 2013) και με πολλούς εκδοτικούς οίκους, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το 2008 ίδρυσε μαζί με τον Θοδωρή Δρίτσα τον εκδοτικό οίκο Αντίποδες. Πιο πρόσφατες μεταφράσεις του είναι: Max Weber, “Το χρηματιστήριο” (ΠΕΚ 2014), George Steiner, “Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι” (Αντίποδες 2015), Alexander Pope, “Περί βάθους” (Αντίποδες, 2015), Erich Auerbach, “Ο Τζανμπαττίστα Βίκο και η ιδέα της φιλολογίας” (ΜΙΕΤ 2016), Albert O. Hirschman, “Η αντιδραστική ρητορική” (ΠΕΚ, 2017), Pierre Bourdieu, “Εικόνες της Αλγερίας” (μαζί με τον Θ. Δρίτσα, Αλεξάνδρεια, 2017).