Στην αριστερή τσέπη

ΓΥΑΛΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ Τα δάκρυα βαθιά στην αριστερή τσέπη του μπουφάν κρύψαμε αγγίξαμε το μουσκεμένο μάγουλο του φεγγαριού Κατεβάσαμε από το πατάρι κάτι γυάλινα μυστικά Τα σπάσαμε Από συνήθεια τ΄ αποκαλύψαμε Έτσι για πλάκα Μετά πέσαμε στη σιωπή Συνένοχοι στα εγκλήματα πορευόμαστε Και δε ντρεπόμαστε… ΦΛΑΟΥΤΟ Σεντόνια οι δρόμοι ατσαλάκωτα Αμίλητοι κι ακίνητοι Απορημένοι εγκλωβισμένοι οι τελάληδες. Οι βασιλιάδες δραπέτευσαν από το παραμύθι Χωρίς τα σκήπτρα τους Έτσι κι αλλιώς Δεν υπήρχε κάνεις για να τον διατάξουν Άδειασαν τα παλάτια Μονάχα ένας αέρας ίδιο βουητό ψάχνει να βρει το φλάουτό του Η συναυλία αρχίζει στις 5 ακριβώς Κι έχεις ήδη αργήσει.

Γιάννα Κούλα (Συγγραφέας)

Γεννήθηκα σε μια πόλη-νερό, βουνό κι αέρα. Φόρεσα κόκκινα παπούτσια, λουστρίνια Είπα τα πρώτα μου ποιήματα σε θλιβερές σκηνές σχολικών κτηρίων. Περπάτησα σε σοκάκια σκοτεινά και σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους. Πέρασα ώρες σε υπόγεια, παίζοντας. Κρυφά αγάπησα το θέατρο, την λογοτεχνία, τη μουσική, τις παρέες. Φανερά έγιναν έκφραση και επικοινωνία οι αγάπες μου. Ρόλοι, χαρακτήρες, δημιουργία. Έφυγα και επέστρεψα. Κουβάλησα γνώση, εμπειρία, συναισθήματα, σε μια παλιά πράσινη βαλίτσα. Μπερδεύτηκα, πειραματίστηκα, ούρλιαξα θαμμένες λέξεις. Περπάτησα χέρι-χέρι με φίλους. Από μαθήτρια έγινα δασκάλα. Συλλέκτρια στιγμών, μοιράστηκα με τους ανθρώπους τα μύχια. Έπαιξα, γέλασα, αγάπησα, χάθηκα, βρέθηκα, έκλαψα, μίσησα, πόνεσα. Έφερα στον κόσμο παιδιά. Είπα ιστορίες. Μου είπαν ιστορίες.
Συνεχίζω………

(Πηγή: “ΑΩ Εκδόσεις”, 2024)