Όσο πιο σκούρος ο καρπός…

Μια σκουρόχρωμη γυναικεία φιγούρα με καταγωγή από την ενδοχώρα των ΗΠΑ βρίσκει καταφύγιο στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. Η Έμα Λου είναι αποφασισμένη να παλέψει με όλους τους δαίμονες που τη στοιχειώνουν: τις προκαταλήψεις και τον ρατσισμό εντός των μαύρων και μεικτών κοινοτήτων, τα ανυπέρβλητα εμπόδια που της ορθώνει το φύλο της, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, εντέλει την ίδια την κατάρα του κατάμαυρου δέρματός της. Ο Αφροαμερικανός συγγραφέας Γουάλας Θέρμαν μάς μεταφέρει στην καθημερινή ζωή των νέων στο Χάρλεμ της δεκαετίας του 1920, οι οποίοι περιπλανιούνται τα πρωινά στις πολύβουες λεωφόρους αναζητώντας εργασία, ενώ τα βράδια διασκεδάζουν ξέφρενα στα καμπαρέ κι ερωτοτροπούν μέχρι πρωίας στα πάρτι ενοικίου. Οι κωμικοτραγικές περιπέτειες της πρωταγωνίστριας παντρεύονται αρμονικά με ευφάνταστες περιγραφές της ζωής της μεγαλούπολης. Και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος περιδιαβαίνουν συνεχώς από την απραξία στην αποφασιστική δράση και τούμπαλιν, με απώτερο όμως στόχο να αποδεχθούν τον εαυτό τους και να βρουν μια ταυτότητα ώστε να κατορθώσουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της ζωής. Μυθική φιγούρα του καλλιτεχνικού κινήματος της «Αναγέννησης του Χάρλεμ», ο Θέρμαν φιλοτεχνεί το πορτρέτο του «Νέου Νέγρου» δίχως αγιοποιήσεις. Και η πρόζα του αντιπροσωπεύει επάξια την καλλιτεχνική ανεξαρτησία μιας ολόκληρης γενιάς, την οποία υπηρέτησε πιστά στον σύντομο βίο του.

Wallace Thurman (Συγγραφέας)

Ο Αφροαμερικανός Γουάλας Θέρμαν (1902-1934) γεννήθηκε στο Σολτ Λέικ Σίτυ και πέθανε στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε σημαίνουσα προσωπικότητα του καλλιτεχνικού και πολιτικού κινήματος της «Αναγέννησης του Χάρλεμ». Μανιώδης αναγνώστης, δούλεψε, κατά τη διάρκεια του σύντομου βίου του, ως δημοσιογράφος, εκδότης, λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Από το 1925 μέχρι τον θάνατό του έζησε στο Χάρλεμ, όπου συνεργάστηκε με άλλα μέλη του μαύρου κινήματος στην έκδοση περιοδικών αφιερωμένων στη ζωή και την καλλιτεχνική δημιουργία των Μαύρων. Άσκησε κριτική σε μείζονες εκπροσώπους της «Αναγέννησης του Χάρλεμ» για το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν την μαύρη τέχνη ως μέσο αντιρατσιστικής προπαγάνδας και αισθητικοποίησης των μαύρων μελών της μεσαίας τάξης. Ο ίδιος υποστήριζε και επεδίωξε τη λογοτεχνική αποτύπωση της αυθεντικής ζωής των Αφροαμερικανών, τόσο με τα θετικά όσο και με τα αρνητικά της. Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής του της στάσης συνιστά το μυθιστόρημα Όσο πιο σκούρος ο καρπός… (1929), αναγνωρίστηκε αμέσως για το σατιρικό του ύφος και τη ρηξικέλευθη οπτική του σχετικά με τις προκαταλήψεις στο εσωτερικό της μαύρης κοινότητας.

(Πηγή: “Εκδόσεις Μάγμα”, 2024)

 

Μαρία Γιακανίκη (Μεταφραστής)