Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου

Το “Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου” (1907) του Γκαστόν Λερού συνιστά ένα από τα πρώτα και πλέον επιδραστικά δείγματα της αφηγηματικής τεχνικής του «μυστηρίου κλειστού δωματίου» (locked-room mystery), εγκαινιάζοντας μια παράδοση που αργότερα θα καλλιεργήσουν δημιουργοί όπως ο Τζον Ντίκσον Καρ και η Άγκαθα Κρίστι. Στην καρδιά του έργου βρίσκεται ένα φαινομενικά άλυτο αίνιγμα: μια απόπειρα δολοφονίας που λαμβάνει χώρα σε έναν χώρο απόλυτα απομονωμένο, κλειστό εσωτερικά και αδιαπέραστο, στο λεγόμενο «Κίτρινο Δωμάτιο». Απέναντι σε ένα αίνιγμα που αψηφά τη λογική, στέκεται ένας νεαρός ντετέκτιβ. Το ταξίδι του δεν είναι μόνο προς τη λύση του μυστηρίου, αλλά και προς τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου η αλήθεια συγκατοικεί με την πλάνη. Το κείμενο είναι ένα φιλοσοφικό σχόλιο για τα όρια της γνώσης, για την αυταπάτη της φαινομενικής βεβαιότητας — και για την ακατανίκητη ανάγκη του ανθρώπου να ερμηνεύσει το ανεξήγητο. Ένα από τα θεμέλια του λογοτεχνικού μυστηρίου, διαχρονικό και απατηλά επίκαιρο.

Gaston Leroux (Συγγραφέας)

Ο Gaston Leroux, Γάλλος συγγραφέας και δημοσιογράφος, γεννήθηκε το 1868 στο Παρίσι και πέθανε το 1927 στη Νίκαια. Αρχικά δούλεψε ως δικαστικός ρεπόρτερ στην εφημερίδα “Ηχώ” του Παρισιού και αργότερα ως κριτικός θεάτρου. Το 1905, ως επίσημος ανταποκριτής της εφημερίδας “Λε Ματέν”, πήγε στη Ρωσία και κάλυψε τις πρώτες εξεγέρσεις εναντίον του τσάρου. Το 1907 εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία και στράφηκε στη συγγραφή βιβλίων. Έγραψε πολλά μυθιστορήματα και κάποια θεατρικά έργα. Το πρώτο του βιβλίο ήταν το “Μυστήριο του κίτρινου δωματίου”, ενώ το πιο γνωστό του έργο είναι το “Φάντασμα της όπερας”, το οποίο έχει ανεβεί πολλές φορές στη σκηνή κι έχουν γυριστεί πολλές ταινίες που βασίζονται σ’ αυτό. Το 1919 ο Λερού δημιούργησε τη δική του εταιρεία παραγωγής ταινιών. Άλλα έργα του είναι τα εξής: “Ο άνθρωπος που είδε το διάβολο”, “Το στοιχειωμένο κάθισμα”, “Η διπλή ζωή του Θεόφραστου Λονγκέ”.

 

 

 

 

Κλεοπάτρα Α. Διαμαντάρα (Μεταφραστής)