Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι

Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι είναι ο Φράνκι Μασίν, που μοιράζει τα χαρτιά στο πόκερ με τη μεγαλύτερη επιδεξιότητα σε όλο το Σικάγο. Μονάχα που το χρυσό του χέρι αρχίζει να τρέμει: κάθε μέρα, ο Φράνκι το σφίγγει με ένα λαστιχάκι και το τρυπάει με τη σύριγγα – η ηρωίνη είναι η αιτία που ο Φράνκι ζει μέσα στη φτώχεια. Ο συγγραφέας περιγράφει την “uderclass” που περιβάλλει τον Φράνκι: τους θαμώνες των χαρτοπαικτικών λεσχών και τους μικρέμπορους της πρέζας, σαν το γείτονά του τον Λούι, αλλά και τους μικροκλέφτες, σαν το φίλο του τον Σπουργίτη. Από την άλλη πλευρά του νόμου είναι οι μπάτσοι, όπως πάντα. Αν και στο μυθιστόρημα αυτό ακόμα κι αυτοί μοιάζουν παγιδευμένοι στην ίδια ανέχεια και απελπισία με τον υπόκοσμο που καταδιώκουν. Ο “Άνθρωπος με το χρυσό χέρι” είναι ένα μυθιστόρημα για τους απόβλητους.

Nelson Algren (Συγγραφέας)

Ο Νέλσον Όλγκρεν (Ντιτρόιτ, 1909 – Λονγκ Άιλαντ, Ν. Υόρκη, 1981) ήταν αμερικανός συγγραφέας εβραϊκής καταγωγής από την πλευρά και των δύο γονιών του (ο πατέρας του ήταν Σουηδός και η μητέρα του Γερμανίδα μετανάστρια εβραϊκής καταγωγής). Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Σικάγο, όπου ο Όλγκρεν μεγάλωσε σε εργατική συνοικία μεταναστών. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, αποφοιτώντας το 1931 την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με διηγήματα όπως το “So Help Me”, του 1933 (που έγραψε ενώ εργαζόταν σ΄ ένα βενζινάδικο στο Τέξας) και “The Brother΄s House” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Story Magazine”, το 1935, και διακρίθηκε με τα O. Henry Awards εκείνης της χρονιάς. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Somebody in Boots”, 1935, αποκηρύχθηκε στη συνέχεια από τον συγγραφέα ως υπερβολικά πρωτόγονο και γεμάτο αφελείς, μαρξιστικές ιδέες, που το ξαναδούλεψε στο μυθιστόρημά του “A Walk on the Wild Side”, του 1956. Το δεύτερο βιβλίο του, “Never Come Morning”, 1942, είχε πρωταγωνιστή έναν καταδικασμένο Πολωνοαμερικανό εγκληματία. Το βιβλίο επαινέθηκε από τον Έ. Χέμινγουεϊ αλλά δέχτηκε επιθέσεις από την Πολωνοαμερικανική κοινότητα του Σικάγο και κατηγορήθηκε άδικα για φιλοναζιστική στάση, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι εβραϊκές ρίζες του Όλγκρεν. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων “The Neon Wilderness”, 1947, και η βράβευσή του, την ίδια χρονιά, από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων. Ο Όλγκρεν απέκτησε τη φήμη του κυρίως με το μυθιστόρημα “Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι” (“The Man with the Golden Arm”, 1949), το οποίο περιγράφει με αδρό και ρεαλιστικό τρόπο τις συνθήκες ζωής του υποκόσμου στο Σικάγο. Το βιβλίο τιμήθηκε με National Book Award το 1950 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, το 1955, στην ταινία του Ότο Πρέμινγκερ με πρωταγωνιστές τον Φρανκ Σινάτρα, την Έλεανορ Πάρκερ και την Κιμ Νόβακ (ταινία που αντιπάθησε, ωστόσο, ο Όλγκρεν, παρά τη φήμη που του προσέφερε). Την ίδια εποχή, γοήτευσε τη σύντροφο του Σαρτρ, Σιμόν Ντε Μπωβουάρ, με την οποία πέρασαν μαζί ένα καλοκαίρι στο εξοχικό του, στο Miller Beach της Ιντιάνα, και το 1949 ταξίδεψαν μαζί στη Λ. Αμερική. Το ειδύλλιο αποτυπώνεται στο μυθιστόρημα της Μπωβουάρ “Οι Μανδαρίνοι”, του 1954, μέσα από τον χαρακτήρα του “αυτοδημιούργητου, αριστεριστή αμερικανού συγγραφέα Λούις Μπρόγκαν”. Το 1962 το “A Walk on the Wild Side” μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Έντουαρντ Ντμίτρικ, με σεναριογράφο τον Τζον Φάντε. Άλλα βιβλία του Όλγκρεν είναι το διάσημο χρονικό, “Chicago, City on the Make”, του 1951, οι συλλογές διηγημάτων του, οι συνεντεύξεις του με τον H. E. F. Donohue με τίτλο “Conversations with Nelson Algren”, του 1964, το τελευταίο του μυθιστόρημα, “The Devil΄s Stocking”, 1983, και τα δοκίμιά του που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του, το 1996, με τίτλο “Nonconformity: Writing on Writing”. Πέθανε από ανακοπή στις 9 Μαΐου του 1981, στο Λόνγκ Άιλαντ της Ν. Υόρκης, σε ηλικία 72 ετών. Τρεις μήνες πριν είχε εκλεγεί τακτικό μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων. Τιμήθηκε, επίσης, εν ζωή, με το Award of Merit Medal for Novel, το 1974. Το 2010 το όνομά του αναρτήθηκε στο Chicago Literary Hall of Fame, ενώ η εφημερίδα “Chicago Tribune” (στην αξιοπιστία της οποίας είχε επιτεθεί εν ζωή), έχει καθιερώσει το ετήσιο βραβείο Nelson Algren Award για το καλύτερο διήγημα, προς τιμήν του.

 

Μαργαρίτα Ζαχαριάδου (Μεταφραστής)

Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην Ιστορία (Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πανεπιστήμιο της Konstanz) άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση από τα αγγλικά και τα γερμανικά, καθώς και με τη μετάφραση προς τα αγγλικά. Δίδαξε για πολλά χρόνια μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ και στο ΕΚΕΒΙ, καθώς και ελληνικά σε αλλοδαπούς. Έχει καταπιαστεί σχεδόν με όλα τα λογοτεχνικά είδη και με πάμπολλους σημαντικούς συγγραφείς, κλασικούς και σύγχρονους. Στις πιο πρόσφατες δουλειές της συγκαταλέγονται “Ο σηματωρός” του Charles Dickens, “Το άγρυπνο μάτι του Sheridan Le Fanu” και “Το σώμα του εγκλήματος” (Ανθολογία κλασικών αστυνομικών διηγημάτων), όλα από τις Εκδόσεις Άγρα, καθώς και “Ο πόλεμος των κόσμων” του Franz Kafka (Πατάκης), “Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία” και “Μπιλιάρδο στις εννιάμισι” του Heinrich Boll (Πόλις). Το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο του Daniel Mendelsohn “Χαμένοι”, και το 2013 με το βραβείο μετάφρασης του ελληνικού τμήματος της ΙΒΒΥ για το βιβλίο του Patrick Ness “Το τέρας έρχεται”. Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας”.