Ο ήλιος των μελλοθανάτων

Στον “Ήλιο των μελλοθανάτων”, κύκνειο άσμα του Ζαν-Κλωντ Ιζζό, ο συγγραφέας περιβάλλει με τρυφερότητα και κατανόηση τους ήρωές του (άστεγους, αλκοολικούς, πόρνες), τους σύγχρονους “Άθλιους” που μη έχοντας στον ήλιο μοίρα, προτιμούν να πεθάνουν στη Μασσαλία, αυτή την πόλη φάρο και σύμβολο, στην αγκαλιά της οποίας βρήκαν άσυλο άνθρωποι από κάθε φυλή και κάθε τάξη. Ο έντονος μελοδραματισμός που χαρακτηρίζει το βιβλίο (οφείλεται, άραγε, στο ότι ο συγγραφέας γνωρίζει τον επικείμενο θάνατό του;) εξισορροπείται από την πολιτική οπτική την οποία επιλέγει ο Ιζζό για να περιγράψει με διαύγεια τους οικονομικούς και κοινωνικούς όρους που γεννούν τη φτώχια και την εξαθλίωση στον σύγχρονο κόσμο.

Jean – Claude Izzo (Συγγραφέας)

Ο Ζαν-Κλωντ Ιζό (1945-2000) γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στη Μασσαλία. Ήταν γιος ιταλού μπάρμαν και ισπανίδας κομμώτριας. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του: “Είμαι μισός Ιταλός, μισός Ισπανός με μια ιδέα αραβικού αίματος, ένας γνήσιος Μασσαλιώτης”. Υπηρέτησε εθελοντικά στο Τζιμπουτί και εκπαιδεύτηκε ως εργάτης μεταλλείων. Υπήρξε μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας, άσκησε για χρόνια τη δημοσιογραφία στην εφημερίδα της τοπικής οργάνωσης (“La Marseillaise”) και έγραψε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια. Τα κείμενά του απηχούσαν έναν σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Ιζό έπαψε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική, παραιτήθηκε από την εφημερίδα και άρχισε να ζει στα χαρακώματα της λογοτεχνίας ως βιβλιοπώλης, βιβλιοθηκάριος και διοργανωτής λογοτεχνικών εκδηλώσεων. Πολυταξιδεμένος, από την Αιθιοπία και την Ταγγέρη στην Κωνσταντινούπολη, από τη Νάπολη στη Βαρκελώνη και από τη Μασσαλία στην Αλεξάνδρεια, πίστευε πως όλοι είμαστε χαμένοι ναυτικοί. Στην ηλικία των 50 ετών δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας”. Ακολούθησαν τα βιβλία “Τσούρμο” (1996) και “Solea” (1998) που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Πέθανε τον Ιανουάριο του 2000 στη Μασσαλία.

 

Φωτεινή Μουρκούση (Μεταφραστής)