Εξάλλου ο Λένιν ήτο πολύ καλής οικογενείας…

Δεκαπέντε κείμενα για το βίο και την πολιτεία των νεοελλήνων – προσφορά στην αυτογνωσία μας. Η καταναλωτική μανία, ο νεοπλουτισμός, τα προβλήματα της γυναίκας, η καπηλεία των οραμάτων, τα γρανάζια της εξουσίας, η αλλοτρίωση και η ηθική αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας είναι μερικά από τα θέματα αυτών των διηγημάτων, που απεικονίζουν τον τρόπο ζωής ενός κόσμου ολόκληρου. Πρόκειται για μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, μέσα όμως στο ατομικό βίωμα του καθενός αντικατοπτρίζεται μια συλλογική συνείδηση και η πορεία της. Δεκαπέντε κείμενα, δεκαπέντε όψεις της σύγχρονης Ελλάδας, που αλλάζει γοργά με ματιά κριτική, με όνειρα ανατροπής, με νοσταλγία.

Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη (Συγγραφέας)

Η Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1966 πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Εποχές του Άγγελου Τερζάκη με το διήγημα “Έντεκα γράμματα κι ένα υστερόγραφο”. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις πεζών και ποιημάτων σε περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις. Το 1972 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, μια ποιητική συλλογή με τίτλο “Ο δραπέτης στο δέντρο”. Από τότε μέχρι σήμερα έχει εκδώσει άλλα έντεκα βιβλία, τα δέκα απ΄ αυτά πεζογραφικά. Ποιήματα και πεζά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες. Επίσης έχει ασχοληθεί και η ίδια με μεταφράσεις βιβλίων, κυρίως κοινωνικοπολιτικών. Το 2001 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για το μυθιστόρημά της “Σαν το μετάξι” (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996).