Ο κίτρινος σκύλος

Στον “Κίτρινο σκύλο”, ο Μαιγκρέ σίγουρα δεν είναι αρχάριος, αλλά νέος επιθεωρητής περίπου τριανταπέντε χρονών και πολύ διαφορετικός από κείνον που θα γίνει τριάντα χρόνια αργότερα. Φυσικά, υπάρχουν πάντα η κορμοστασιά και η πίπα. Και στο επαγγελματικό επίπεδο ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του επειδή δεν έχει σε καμία υπόληψη τις τεχνικές της αστυνομίας. Έχει αποσπαστεί στην Άμεση Δράση της Ρέν, και τον καλούν στο Κονκαρνώ για να διελευκάνει μια σειρά αινιγματικά εγκλήματα που γίνονται κάτω από από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο αστυνόμος που τον συνοδεύει συγκεντρώνει άχρηστες και χρήσιμες ενδείξεις, τριγυρνά στην πόλη, σοδιάζει κάθε είδους πληροφορίες και δεν τολμά ν’αφήσει να φανεί η δυσφορία που του προκαλεί η αδράνεια του προϊσταμένου του. Καθισμένος πίσω από τα τζάμια ενός καφενείου, ο Μαιγκρέ κοιτάζει τον αέρα που φυσάει στο λιμάνι του Κονκαρνώ και, καπνίζοντας τη μια πίπα πάνω στην άλλη, ενσωματώνεται με τρόπο υποδόριο στη μυστική ζωή μιας παρέας θαμώνων του καταστήματος. Όταν κατάφερε να μπει στο πετσί του κίτρινου σκύλου, που έδωσε στο μυθιστόρημα τον τίτλο του, το πρόβλημα λύθηκε. Οι πρωταγωνιστές του δράματος του αποκάλυψαν το μυστικό τους μέσα από ένα είδος όσμωσης. (Marcel Ayme) “Παρασκευή 7 Νοεμβρίου. Το Κονκαρνώ είναι έρημο. Το φωτεινό ρολόι της παλιάς πόλης που διακρίνεται πάνω από τα τείχη, δείχνει έντεκα παρά πέντε. Στο Καέ ντε λ’Αιγκιγιόν δεν υπάρχει ούτε ένα φως. Τα πάντα είναι κλειστά. Μονάχα τα τρία παράθυρα του καφενείου του ξενοδοχείου Αμιράλ, στη γωνία της πλατείας με την προκυμαία, είναι φωτισμένα. Κανείς δεν ήξερε από πού εμφανίστηκε ο σκύλος, αυτό το τρομακτικό ζώο με το βρόμικο κίτρινο τρίχωμα. Το Κονκαρνώ ζει στη σκιά του φόβου. Στο καφενείο του Αμιράλ, ο Μαιγκρέ καπνίζει την πίπα του, περιμένει, συλλέγει πληροφορίες στήνει παγίδες. Ζυγίζει με τον δικό του τρόπο τις ψυχές των ισχυρών και των μεγαλοαστών, κι εκείνες των ταπεινών και των αλητών. Ο Μαιγκρέ κοίταξε τον βοηθό του και ξεφύσηξε τον καπνό της πίπας. -Είστε τυχερός, φίλε μου! Κυρίως όσον αφορά την υπόθεση αυτή, όπου η μέθοδός μου ήταν ακριβώς το να μην έχω μέθοδο… Αν θέλετε μια καλή συμβουλή, αν υπολογίζετε στην προαγωγή σας, μην πάρετε κυρίως εμένα σαν παράδειγμα, μην προσπαθήσετε ν’αντλήσετε θεωρίες απ’αυτά που με βλέπετε να κάνω… -Όμως… διαπιστώνω ότι τώρα φτάνετε στα τεκμήρια, μετά από… -Ακριβώς, μετά! Μετά απ’όλα! Με άλλα λόγια ξεκίνησα την έρευνα ανάποδα, πράγμα που δεν θα με εμποδίσει να ξεκινήσω την επομένη από τη σωστή πλευρά… Θέμα ατμόσφαιρας… Θέμα προσώπων… Όταν έφτασα εδώ, έπεσα πάνω σ’ένα πρόσωπο που με γοήτευσε και δεν το άφησα ούτε στιγμή…” Ο “Κίτρινος σκύλος” γράφτηκε το 1931 και είναι από τα πρώτα μυθιστορήματα του Σιμενόν που έχουν για ήρωα τον περίφημο επιθεωρητή Μαιγκρέ. Το 1932 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σε σενάριο του ίδιου του Σιμενόν και σε σκηνοθεσία του Ζακ Ταρρίντ.