Πρωταπριλιάτικα και άλλες ευτράπελες ιστορίες

[…] Έτσι λοιπόν, και οι ιστορίες που συγκέντρωσα στις σελίδες της ανθολογίας του γέλιου εκτείνονται χρονικά μέχρι το έτος 1950, μέχρι το τέλος δηλαδή της παλιάς αγαπημένης Αθήνας, της πόλης που ακόμη και στην απάνθρωπη, φρικτή Κατοχή δεν έχασε την ψυχή της και ήταν πολύ πιο ανθρώπινη από τη σημερινή σύγχρονη ψυχρή μεγαλούπολη… Και μια τελευταία διευκρίνιση: Το ανθολόγιο που παρουσιάζεται με τον τόμο αυτόν είναι… τυχαίας διαλογής. Δεν είχα, δηλαδή, την υπομονή (αλλά και την αντοχή) να αναδιφήσω εξαντλητικά στα φύλλα της 1ης Απριλίου όλων των αθηναϊκών εφημερίδων των τελευταίων εκατόν τριάντα ετών για να καταγράψω συστηματικά τις πρωταπριλιάτικες “ειδήσεις” που κατά καιρούς διασκέδασαν (ή… εξόργισαν) τους Αθηναίους. Απλώς, κάθε φορά που τύχαινε να διαβάσω μια πρωταπριλιάτικη ή άλλη ιστορία που έκρινα πως ήταν χαριτωμένη και πνευματώδης, την κατέγραφα σε κάποιο σημειωματάριο. Κι έτσι, σιγά σιγά και με τα χρόνια, δημιουργήθηκε η πρωτότυπη αυτή συλλογή. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)