Έλληνες πανεπιστημιακοί – Όψεις ανομίας

Είναι σαφές ότι τα πανεπιστήμιά μας «παράγουν» πτυχιούχους των περισσότερων γνωστικών πεδίων, διεξάγουν έρευνα και προάγουν την επιστήμη. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για έναν πρωτόγονο και άκομψο φονξιοναλισμό εφόσον το πανεπιστήμιο, παρά τις όποιες όψεις ανομίας, εκπληρώνει την «αποστολή» που του έχει αναθέσει η κοινωνία. Λειτουργεί ως επιλεκτικός φορέας, τοποθετεί τα άτομα στην επαγγελματική και την κοινωνική ιεραρχία και τελευταίο, άλλα όχι έσχατο, νομιμοποιεί το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που το φιλοξενεί.

Ζαχαρίας Κ. Παληός (Συγγραφέας)

Ο Ζαχαρίας Κ. Παληός γεννήθηκε στη Χίο το 1961. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης το 1988 από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας (Cardiff). Δίδαξε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 1992 έως το 2009, ενώ το 2010 εντάχθηκε στο διδακτικό-ερευνητικό προσωπικό της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, του οποίου ήταν συνεργάτης από το 2005. Τα ακαδημαϊκά και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στα αντικείμενα της Ιστορίας και της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και της Κοινωνιολογίας του Φύλου, όπως επίσης και της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Έχει συμμετάσχει σε σειρά ερευνητικών προγραμμάτων και έχει εποπτεύσει την εκπόνηση επτά διδακτορικών διατριβών. Είναι διευθυντής του Εργαστηρίου Βιογραφικής Μάθησης και Μετασχηματιστικής Εκπαίδευσης Ενηλίκων της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών, του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.

(Πηγή: “Εκδόσεις Παπαζήση”, 2024)