Έξω βρέχει, μέσα το ίδιο, να σε πάρω να φύγουμε;

“Συγγνώμη αν γνώρισες τον χειρότερο εαυτό μου, αν είμαι βαρετός, αν σε έκανα να κλάψεις μπροστά στις φίλες σου όταν εγώ ήμουν στην άλλη άκρη της πόλης, αν διασχίζεις τον δρόμο μόνη σου, αν απαντάω “κι εγώ” όταν μου γράφεις “σ’ αγαπάω”, ενώ θα ήταν πιο σωστό να σου γράψω “σήμερα ακόμα πιο πολύ”. Συγγνώμη αν για τη μητέρα σου δεν είμαι ο σωστός άντρας, αν τα δώρα μου είναι ξεπερασμένα…” Ο εικοσάχρονος Αντόνιο και η δεκαεννιάχρονη Λίντα ζουν έναν μεγάλο έρωτα. Έναν έρωτα που θα γνωρίσει πολλούς εχθρούς. Γιατί ο Αντόνιο είναι έγχρωμος κι επομένως για τους γονείς της Λίντα ακατάλληλος για την κόρη τους. Κι έπειτα είναι η οικογένεια του Αντόνιο, οι φίλοι, το σχολείο κι άλλες σημαντικές στιγμές της ζωής του. Γνωριμίες, έρωτες, στιγμές αλησμόνητες που οδηγούν στην ωριμότητα. Το “Έξω βρέχει, μέσα το ίδιο, να σε πάρω να φύγουμε;” είναι η ιστορία ενός νέου, έτσι όπως τη διηγείται σε ένα ξέσπασμα ψυχής. Σελίδες που ξεχειλίζουν από συναίσθημα, φράσεις που σημαδεύουν κατευθείαν την καρδιά.