Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΥ, της πεζής περιφοράς μας μέσα στην πόλη. Αντικείμενο μελέτης η πεζοπορία, ο σιωπηλός διάλογος του σώματος με τον αστικό χώρο, που συνοδεύεται από στοχαστικά παιχνίδια του νου. Προϋπόθεση της διερεύνησης η αναγνώριση των ποικίλων κινήτρων που καλούν στην πόρευση καθώς και των συνθηκών υπό τις οποίες ασκείται.
Αρχική πρόκληση για την εξέταση του θέματος στάθηκε η γοητευτική πρακτική της περιδιάβασης (flanerie) που έχει απασχολήσει πολλούς ερευνητές.
Η προβληματική του βηματισμού αποδείχθηκε ωστόσο περίπλοκη και σημαντικά ευρύτερη. Ευρύ το φάσμα της έρευνας και αναγκαία η άντληση απόψεων δοκίμων στοχαστών, για την εξέταση της ανθρώπινης αυτής δράσης.
Τελικά επιχειρήθηκε μία ιδιόμορφη σύνθεση : Στο κείμενο εντάχθηκε ικανός αριθμός χωρίων της ελληνικής και διεθνούς γραμματείας με αποτέλεσμα την σύνθεση ενός πολυφωνικού συνόλου (Robert Walser, Walter Benjamin, Georg Simmel, Goethe, Ernst Junger, E. A. Poe, Α. Εμπειρίκος, Μ. Μητσάκης, Ε. Ροΐδης κ.α.).
Τόλμημα της γραφής αυτής : η άμεση διαπλοκή των δανείων χωρίων με τον λόγο του συγγραφέα. Το κείμενο διανθίζουν ποικίλα αντιφωνήματα στοχαστών, ενώ αποφεύγονται οι παρατηρήσεις και επεξηγήσεις.
Προσωπικές αφηγήσεις του συγγραφέα από τις πεζοπορίες του μέσα στην πόλη εμπλουτίζουν την μελέτη με ζωντανά βιώματα.
Ο τίτλος του δοκιμίου Βηματισμοί είναι διφορούμενος : Αναφέρεται στη φυσική βάδην μετακίνηση αλλά και στον ψυχικό προσανατολισμό του βηματιστή.
Με την άσκηση του βηματισμού,
με την πεζοπόρο μετακίνησή μας πάνω στο έδαφος, την γη που μας φέρει,
βεβαιώνουμε κατά τον πιο ενεργό τρόπο την άμεση παρουσία μας
σε ένα πραγματικό και όχι δυνητικό παρόν.
Βαδίζω και αισθανόμενος ότι βαδίζω υπάρχω.
Αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στο Παρίσι στην Πολεοδομία. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Charlottenburg του Βερολίνου 1972. Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο “Raymond Lemaire” του Πανεπιστημίου της Louvain (1975-1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981-1982) και Μονάχου (1996-1997). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων. Εκπόνησε σημαντικές πολεοδομικές, χωροταξικές μελέτες για την Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973-1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων. Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998).
