Δράμα και μουσική στην αρχαιότητα

Οι μελέτες που είναι συγκεντρωμένες στον παρόντα τόμο διαλευκαίνουν την αρχαία δραματική ποίηση του 5ου και 4ου αι. π.Χ. από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Στη μελέτη “Ο ρόλος του χορού στην εξέλιξη του δράματος” παρακολουθούμε πώς παραχωρούν ο χορός και ταυτόχρονα η μουσική σταδιακά τη θέση τους στους υποκριτές από τον Αισχύλο μέχρι τον Μένανδρο. Η “Αρχαία ελληνική μουσική σημειογραφία” δείχνει ότι από το τέλος του 5ου αι. υπήρχε μια μουσική γραφική, την οποία όμως χρησιμοποιούσαν μόνο επαγγελματίες μουσικοί προς παράδοση του ρεπερτορίου τους. Τα “Αποσπάσματα αρχαίας ελληνικής μουσικής” δίνουν εποπτεία των μουσικών υπολειμμάτων της κλασικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, που μέχρι σήμερα έχουν ανέλθει στον αριθμό των 61 αποσπασμάτων. Στη μελέτη “Η σκηνή των περιοδευόντων τεχνιτών” διερευνώνται οι δυνατότητες του παιξίματος πάνω στην περιοδεύουσα σκηνή του 4ου αι., της οποίας κάνει μνεία ο Πλάτων και μας είναι γνωστή από τα επονομαζόμενα “Αγγεία των Φλυάκων”. Η “Εισαγωγή στον Δύσκολο του Μενάνδρου”, τέλος, παρέχει μια εικόνα για την κωμωδία του 4ου αι., τη ζωή και το έργο του Μενάνδρου, το διονυσιακό θέατρο του Λυκούργου στην Αθήνα, και βοηθάει στην πρακτική αποκατάσταση του ανεβάσματος του Δύσκολου στη σκηνή της εποχής του. Εδώ φαίνεται ότι ο Μένανδρος εφευρίσκει στον Δύσκολο έναν τόπο διαδραματισμού στην εξοχή, που προκύπτει από συμφυρμό ρεαλιστικών στοιχείων: το αρχαίο χωριό Φυλή και το σε απόσταση δύο χιλιομέτρων ευρισκόμενο σπήλαιο του Πανός στο φαράγγι της Γκούρας.