Μαμά κι εγώ δεν σ’ αγαπώ

Αν βάζατε τη ζωή σας σε εικόνες, θα την τοποθετούσατε σε καλειδοσκόπιο ή σε θέατρο σκιών; Σε φωτογραφικό άλμπουμ ή σε θόλο πλανηταρίου; Η Μαργαρίτα Φρανέλη ξετυλίγει τη ζωή της κυκλικά, τρισδιάστατα, σ’ ένα view master με εικόνες από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα. Εικόνες που στην ψυχή έχουν την ακινησία σταλαγμίτη και στο χαρτί την ορμητικότητα χειμάρρου. Και στις δύο περιπτώσεις το υγρό στοιχείο είναι το δάκρυ. Το στέρεο οι λέξεις. Ανάμεσά τους, θάλαμος αερίων, τα αισθήματα: αγάπη, φόβος, έρωτας, φιλία, ελπίδα, απόγνωση. Με αμετακίνητο το κέντρο: τη μητρική φιγούρα.