Μαύρο νερό

Από την πρώτη κιόλας γραμμή του, το “Μαύρο Νερό” αμφισβητεί σχεδόν ό,τι συμβατικά συνδέεται με κάποιο δραματικό, διαλογικό, αμφίστομο και τελεολογικά «θεατρικό» κείμενο. Αν και η ίδια η συγγραφέας ομολόγησε -αυθόρμητα- τη θέση του σαν μια ακόμη επιγονική παραφυάδα στο γενεαλογικό δέντρο των Βακχών, ακόμα και όταν η ίδια -απρόθυμα- το θεώρησε τμήμα της δραματικής παραγωγής της, ακόμα κι αν οι πάντα διψασμένες για το νέο θέατρο γερμανόφωνες και αγγλόφωνες σκηνές -αυτόματα- το υιοθέτησαν αμέσως και του έδωσαν σάρκα από τη σάρκα τους και φωνή από τη φωνή τους, και με όλες αυτές τις άνωθεν διαβεβαιώσεις, εκείνο με το οποίο ακόμη ξεκινά η ανάγνωσή μας και αυτό με το οποίο ολοκληρώνεται παραμένει περίπου το ίδιο: Πού βρίσκεται εδώ, στο Μαύρο Νερό της Γέλινεκ, το «θέατρο» που γνωρίζουμε;.. (Από την εισαγωγή του Γρηγόρη Ιωαννίδη) «Αδειάστε τον δρόμο αμέσως, αλλιώς αυτός ο λαγνοβόρος επιβολέας της τάξης θα σας τσαλαπατήσει, στους ανοιχτούς δρόμους που όλοι του ανήκουν, θα σας ξυλοκοπήσει ή έστω με το αμάξι θα σας καβαλήσει το κεφάλι, να σας το σπάσει! Πήρατε κιόλας θέση; Βάλατε το κεφάλι κάτω από τους τροχούς; Έτσι! Την ψήφο τη ρίξατε; Δεν πήρατε απόφαση ακόμα; Δεν πειράζει, την πήραν αυτοί για εσάς».

Elfriede Jelinek (Συγγραφέας)

Γεννημένη στις 20 Οκτωβρίου του 1946 , από πατέρα τσεχοεβραίο, στην πόλη Μουρτσουσλάγκ στη Στυρία της νοτίου Αυστρίας, η Γέλινεκ έμαθε μουσική και τελειοποίησε τις σπουδές της στη σύνθεση στο Μουσικό Ωδείο της Βιέννης. Μετά την αποφοίτησή της το 1964, παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου και ιστορίας της τέχνης στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, συνεχίζοντας παράλληλα τις μουσικές σπουδές της. Το 1971 απέκτησε το δίπλωμα στο εκκλησιαστικό όργανο από το Ωδείο. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα αυστριακά γράμματα το 1967 με μία ποιητική συλλογή, όμως έγινε ευρύτερα γνωστή το 1975 με το μυθιστόρημά της “Liebhaberinnen” (“Οι ερασιτέχνιδες”) και εν συνεχεία με το “Die Ausgesperrten” (“Οι αποκλεισμένοι”) το 1980, ενώ το μυθιστόρημά της “Η πιανίστρια” μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2001 από τον Μίκαελ Χάνεκε (με τίτλο “Η δασκάλα του πιάνου”), με τη γαλλίδα ηθοποιό Ιζαμπέλ Ιπέρ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κάτοικος Βιέννης και Μονάχου, η Γέλινεκ είναι επίσης μεταφράστρια (έργων του Τόμας Πίντσον, Ζορζ Φεϊντό, Ευγένιου Λαμπίς, Κρίστοφερ Μάρλοου), ενώ έχει εργασθεί και ως σεναριογράφος στον κινηματογράφο κι έχει γράψει επίσης κι ένα λιμπρέτο για όπερα. Το 2004 της απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών, για “το μουσικό κύμα των φωνών και των αντίλαλων που διαπερνά τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά της έργα και που αποκαλύπτει, με εξαιρετική γλωσσική θέρμη, το παράλογο και την καταπιεστική λειτουργία των κοινωνικών στερεοτύπων”, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της Ακαδημίας. (Φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)

 

Αντώνης Γαλέος (Μεταφραστής)

Ο Αντώνης Γαλαίος αποφοίτησε από το Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα μεταπτυχιακά τμήματα του CIaremont Graduate School (ΜΑ: Θεωρία της Λογοτεχνίας, Φιλοσοφία της Aναγέννησης) και του University of East Anglia (ΜΑ: Σκηνοθεσία Θεάτρου). Επίσης, σπούδασε υποκριτική στο Pomona College. Από το 1999 κι έπειτα έχει μεταφράσει δεκάδες θεατρικά έργα για το επαγγελματικό θέατρο. Ενδεικτικά αναφέρονται τα: “Εκτός σχεδίου” του David Mamet, “Οι καλοκαιρινές διακοπές της Μπέτυ” του Christopher Durang, “4.48 Ψύχωση” της Sarah Kane, “Πνεύμα” της Margaret Edson, “Γλυκό πουλί της νιότης” του Tennessee Williams, “Όνειρο θερινής νύχτας” του William Shakespeare, “Μεγαλείο” της Abi Morgan. Από το 2003-2004 διετέλεσε υπεύθυνος αρχαιολογικής και φιλολογικής έρευνας στο τμήμα Κλεψύδρα της τελετής έναρξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και υπεύθυνος για τη σκηνοθεσία παρέλασης αθλητών στην τελετή λήξης των Παραολυμπιακών αγώνων. Έχει σκηνοθετήσει ανάμεσα σε άλλα τα: “Cloud Nine” της Caryl Churchill, “Γλάρος” του Anton Chekhov, “Φίδι” του Jean CIaude Van Italie, “Ελένη” του Ευριπίδη, “Ψάχνοντας τον Γκοντώ, αγνώστου ταυτότητας ανθρώπινα υπολείμματα και η Πραγματική φύση της αγάπης” του Brad Fraser. Έχει συνεργαστεί ως δραματολόγος/δραματουργός στα “Ο νεκρός” του Georges Bataille, “Το όνειρο ενός γελοίου ανθρωπάκου” του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, “Κληρονομιά” του Marivaux, “All in the Timing” του David lves, κ.ά.. Από το 2005 είναι ο υπεύθυνος της σειράς Θεατρικό Δοκίμιο των εκδόσεων Κοάν. Διδάσκει devised theatre, δραματουργική ανάλυση κειμένου για ηθοποιούς, συγγραφή σεναρίου.