Μεταμορφώσεις (Σκληρό εξώφυλλο)

Κάπου διακόσιες πενήντα ιστορίες, στη μεγάλη πλειονότητά τους παρμένες από την ελληνική μυθολογική παρακαταθήκη, αρμαθιάζονται στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου (43 π.Χ.-17 μ.Χ.). Αυτή η πιο διάσημη και ευπώλητη μυθολογική εγκυκλοπαίδεια τῆς Δύσης παρουσιάζει ένα σύμπαν όπου τα πάντα – οργανική και ανόργανη ύλη, θεοί και άνθρωποι και ό,τι ανάμεσό τους– βρίσκονται σε κατάσταση μεταμορφωσιακού συναγερμού. Θεότητες που άλλοτε αυθαιρετούν και άλλοτε αποδίδουν δικαιοσύνη γράφουν τον μεταμορφωσιακό επίλογο σε ιστορίες ερωτικής έξαψης, στοργικής αλληλεγγύης, αστόχαστης αλαζονείας και ακραίων αισθησιασμών ενώ ο αφηγηματικός τόνος κάνει «κβαντικά άλματα» σε όλο το φάσμα από το γνήσια τραγικό και επικό μέχρι το μπουρλέσκ και την παρωδία. Στην οβιδιακή τους εκδοχή οι ελληνικές μυθολογικές διασημότητες απέκτησαν αρχετυπικό κύρος για ζωγράφους, γλύπτες, μουσουργούς, λογοτέχνες και ψυχαναλυτές ενώ πιο πρόσφατα το μεταμορφωσιακό συνεχές ανάμεσα στον φυσικό κόσμο και την ανθρώπινη κατάσταση κέντρισε το ενδιαφέρον της βαθιάς οικολογίας. Μετά τις επιλεκτικές διαδρομές στα Σώματα που άλλαξαν τη θωριά τους (Gutenberg, 2009), ἡ μετάφραση αυτή ολοκληρώνει τον μαραθώνιο των 12.000 περίπου στίχων της πιο ιδιόρρυθμης, αλλά και ευπώλητης, από τις επικές συνθέσεις της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.

Publius Ovidius Naso (Συγγραφέας)

Ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (Publius Ovidius Naso, 20 Μαρτίου 43 π.Χ. – 17), γνωστός ως Οβίδιος, ήταν Ρωμαίος ποιητής, που έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Οκταβιανού Αύγουστου. Ήταν σύγχρονος των γηραιότερων Βιργίλιου και Οράτιου, με τους οποίους συχνά κατατάσσεται ως ένας από τους τρεις κανονικούς ποιητές της λατινικής λογοτεχνίας.

 

 

 

 

Θεόδωρος Παπαγγελής (Μεταφραστής)

Ο Θεόδωρος Παπαγγελής είναι καθηγητής Λατινικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Γεννήθηκε το 1952 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Πήρε πτυχίο κλασικής φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Kαίμπριτζ. Οι ακαδημαϊκές του μελέτες, ξενόγλωσσες και ελληνικές, εστιάζονται στη λατινική και ελληνιστική λογοτεχνία. Πιο φιλική στο ευρύ αναγνωστικό κοινό θέλει να είναι η μετάφραση της “Ερωτικής τέχνης” του Οβιδίου (Καστανιώτης, 2000) -του πιο μακρόσυρτου και πνευματώδους ερωτικού σαλπίσματος στην ιστορία της δυτικής ποίησης· ενώ το πιο πρόσφατο βιβλίο του, με τον τίτλο “Η Ρώμη και ο κόσμος της” (ΙΝΣ, Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη, 2005), δοκιμάζει λιγότερο προφανή μονοπάτια για την ξενάγηση του επισκέπτη στα αξιοθέατα και αξιομνημόνευτα της ρωμαϊκής ιστορικής και πολιτισμικής υπερπαραγωγής. Από το 1978 διδάσκει (ή, τουλάχιστον, προσπαθεί) στα σπουδαστηριακά άδυτα του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου ξεμυτίζει κυρίως ως φιλοξενούμενος των “Νέων Εποχών”. Από τον Απρίλιο του 2013 είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.