Ένας συγγραφέας, ο Σ., επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν καταδικασμένο σε ισόβια νέο. Ο Μαρτίν Σάντος έχει σκοτώσει τον πατέρα του με έναν τρόπο άκρως ειδεχθή. Ο συγγραφέας έχει σκοπό μέσα από τις συναντήσεις με τον νεαρό ισοβίτη να γράψει ένα θεατρικό έργο, με θέμα τη σχέση του Μαρτίν με τον πατέρα του και την ιστορία της πατροκτονίας του, στο οποίο θα πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο ισοβίτης. Οι Αρχές όμως, ενώ αρχικά συγκατατίθενται, στη συνέχεια απαγορεύουν στον Μαρτίν να συμμετάσχει στην παράσταση παίζοντας τον εαυτό του, και του επιτρέπουν μόνο να παρακολουθήσει μια γενική δοκιμή της παράστασης χωρίς συμμετοχή κοινού. Έτσι, ο συγγραφέας πρέπει να βρει έναν ηθοποιό-αντικαταστάτη που θα παίξει τον ρόλο του Μαρτίν στο θέατρο. Το έργο αναπαριστά τις συναντήσεις ανάμεσα στον συγγραφέα και τον Μαρτίν, αφενός, και τον συγγραφέα και τον ηθοποιό, αφετέρου, στο διάστημα που γράφεται το έργο και καθώς σιγά σιγά εξελίσσεται η σχέση του Σ. και με τους δύο.
Ο Μαρτίν είναι ένας σύγχρονος Οιδίποδας; Σκότωσε τον πατέρα του ξέροντας ότι είναι ο πατέρας του, η ζωή του δεν γνώρισε την τραγική πτώση από το μεγαλείο στην καταστροφή, καμιά μοίρα, κανένας θεός δεν σημάδεψε την τύχη του εν αγνοία του. Ζει όμως μια τραγική προσωπική ιστορία στην οποία θέλει να βάλει ένα τέλος σκοτώνοντας τον πατέρα βασανιστή του. Το μόνο κοινό στοιχείο του με τον Οιδίποδα είναι η πατροκτονία, αλλά και σε αυτήν υπάρχουν διαφορές. Μπορεί να χαρακτηριστεί τραγικός ήρωας;
Το έργο, που ανήκει στο είδος της αυτομυθοπλασίας ή μυθοπλασίας του εαυτού, ένα είδος γραφής στο οποίο επιδίδεται με εξαιρετική επιτυχία τα τελευταία χρόνια ο Μπλάνκο, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου (η αρχική παράσταση του Εθνικού Θεάτρου της Ουρουγουάης που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Μπλάνκο έχει προσκληθεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και στις σημαντικότερες σύγχρονες σκηνές παγκοσμίως), έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και έχει ανέβει σε πολλές χώρες με ενθουσιώδη υποδοχή από την κριτική και το κοινό.
Sergio Blanco (Συγγραφέας)
Ο Σέρχιο Μπλάνκο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη) το 1971. Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στην πατρίδα του και εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στο πλευρό σημαντικών λατινοαμερικάνων σκηνοθετών (Atahualpa del Cioppo, Antonio Larreta, Nelly Goitino και Aderbal Freire-Filho). Το διάστημα 1993 -1998, η θεατρική του δραστηριότητα μοιράζεται ανάμεσα στη Γαλλία και την Ουρουγουάη. Από το 1998 εγκαθίσταται οριστικά στο Παρίσι και ασχολείται με τη θεατρική γραφή.
Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων με το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας της Ουρουγουάης, το Βραβείο της Πόλης του Μοντεβιδέο, το Βραβείο του Εθνικού Ταμείου για το Θέατρο (Ουρουγουάη) και το Βραβείο Florencio για τον καλύτερο δραματουργό. Το 2010, του απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση του Βραβείου Casa de las Americas για το έργο του “Βάρβαροι”.
Μαρία Χατζηεμμανουήλ (Μεταφραστής)
