Σαπφώ η Λεσβία

Ο Πλάτων την ονόμασε “δεκάτη Μούσα”. Ο Σωκράτης την αποκάλεσε “ωραία”. Ο Στράβων τη χαρακτήρισε “θαύμα”. Ο Σόλων, στη δύση πλέον του βίου του, όταν άκουσε για πρώτη φορά να απαγγέλλουν κάποιο ποίημά της, απαίτησε να του το διδάξουν, ώστε να το μάθει πριν πεθάνει. Η “Μούσα της αιολικής Ερεσού”, όπως την αποκάλεσε ο Διοσκορίδης, η ανυπέρβλητη Σαπφώ, υπήρξε η μεγαλύτερη λυρική ποιήτρια όλων των εποχών. Το ποιητικό έργο της, έργο υπέρμετρης κομψότητας και μεγαλειώδους μουσικότητας, θεωρήθηκε αιρετικό και ανήθικο από την πρωτοχριστιανική Εκκλησία, και παραδόθηκε στην πυρά. Σήμερα σώζοντια μόνο σπαράγματα των αθάνατων ερωτικών ύμνων της, όμως, σε πείσμα κάθε σκοταδιστικού κινήματος, το όνομά της χαράχτηκε βαθιά στην ιστορία και στη μνήμη των ανθρώπων.