Και σαν περάσανε καμιά δεκαριά μέρες, μας ήρθανε τα μαντάτα της από τις εφημερίδες. Μπαίνει ένα μεσημέρι φουριόζος ο κύριος Σωκράτης μες στο γραφείο που δούλευα και ανέμιζε ένα απόκομμα πολύ πιο μεγάλο από αυτά που έκοβε συνήθως με το ψαλιδάκι του. Μάντεψε, μου λέει. Έχουμε θέμα μεγάλο, πανελληνίου ενδιαφέροντος, και αφορά κι εμάς εδώ. Όλα τα παράξενα σε τούτο το νησί συμβαίνουνε τελικά. Και μου μοστράρει φόρα παρτίδα την εφημερίδα. Το μάτι μου το τράβηξε πρώτα ο πηχυαίος τίτλος του ρεπορτάζ και ύστερα κατέβηκε στις φωτογραφίες. Τα ξαναβρήκα τώρα στο Νησιωτικόν Βήμα, που τα είχαμε αναδημοσιεύσει, και αντέγραψα κάποια αποσπάσματα για να σου τα διαβάσω. Ο τίτλος ήτανε ακριβώς όπως σου τον διαβάζω: «Τρεις νεαρές Χίππις προσφέρουν έρωτα στην πρώην “Βάσω”». Και είχε και υπότιτλο το εξής: «Για να εξακριβωθεί θετικώς αν επέτυχε η αλλαγή φύλου». Και πάει το μάτι μου μετά στις φωτογραφίες.
Μπορεί η απονομή δάφνινων στεφάνων σε αθλητικούς αγώνες να οδηγήσει σε δημόσια διαπόμπευση; Πώς άραγε διορθώνονται τα λάθη της φύσης που οι άνθρωποι πασχίζουν να τα συγκαλύψουν; Διαδοχικές απαντήσεις δίνουν στους μονολόγους τους όσοι γνώρισαν από κοντά τη Βάσω που έγινε Βάσος: Ο Αντώνης ο ηλεκτρονικός Σιβιτανιδείου, ο Στεφανής ο στοιχειοθέτης εφημερίδας, ο Σαράντος ο καθηγητής γυμνασίου, ο Γεράσιμος ο φωτογράφος και η γυναίκα του η Φρόσω. Όλοι τους αφηγούνται από διαφορετική γωνία μια παλιά ιστορία που συνέβη επί Χούντας, όταν οι πρώτες τηλεοπτικές μεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων συνένωναν τους πάντες, όταν οι τοπικές εφημερίδες γέμιζαν με σκανδαλώδη νέα από τις αθηναϊκές, όταν τα καρπούζια είχαν περισσή γλύκα και τα πολιτικά φρονήματα αρκούσαν για να βρεθεί κανείς και να σωθεί στη σκιά του όρους Όχη.
Γιάννης Μακριδάκης (Συγγραφέας)
Γεννήθηκε το 1971 στη Χίο και σπούδασε μαθηματικά. Από το 1997, που ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου, οργάνωνε τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Κέντρου, επιμελούνταν τις εκδόσεις του και διηύθυνε το τριμηνιαίο περιοδικό “Πελινναίο” έως το 2011.
Κατόπιν άφησε τις πόλεις και μετακόμισε για μόνιμη διαμονή στην Βολισσό της ΒΔ Χίου. Εκεί, στράφηκε προς την φυσική καλλιέργεια της γης και έγινε παρατηρητής της αργής αβίαστης φυσικής ανάπτυξης. Ίδρυσε το Απλεπιστήμιο Βολισσού, μέσα από το οποίο διοργανώνει σεμινάρια φυσικής καλλιέργειας και πολιτικής στάσης ζωής με γνώμονα τον αντικαταναλωτισμό, την αποανάπτυξη και την πορεία της ανθρωπότητας προς την μετακαταναλωτική εποχή. Επίσης δημιούργησε το Σπίτι της Λογοτεχνίας στη Βολισσό και διοργανώνει λογοτεχνικά εργαστήρια στη Χίο, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις.
Πολιτικά και φιλοσοφικά του κείμενα έχουν δημοσιευτεί στον διεθνή τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό στα γαλλικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, γερμανικά, αγγλικά.
Πηγή: http://yiannismakridakis.gr/
