Το αίμα

Ο ΖΟΛΑ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ Είχε μια έκφραση καλόβολη, φιλική, μεσογειακή, που θύμιζε γιατρό και μάλιστα παθολόγο γιατρό του περασμένου αιώνα, από εκείνους που μπαίνοντας το βράδυ μέσα στα σπίτια των αρρώστων ήταν σα ν’ άναβαν τη λάμπα με την παρουσία τους, γιατί εδημιουργούσαν αμέσως μα ατμόσφαιρα ανανεωμένης εμπιστοσύνης στη ζωή, γεμάτη ανακούφιση. Είχεν ακόμη κάτι το απορροφημένο, που του’ δινε έναν αέρα σαν ιψενικό, του τίμιου στοχαστή όχι όμως του μεταφυσικού που βρίσκεται στα σύννεφα, αλλά του κοινωνικού, που ζει κοντά στους άλλους ανθρώπους, που πονά για δαύτους και ενδιαφέρεται για τη μοίρα τους. Όσο για τα γυαλιά που φορούσε, εκείνα επρόσθεταν στη μορφή του, όπως άλλωστε γινότανε τότε μ’ όλα τα πρόσωπα που χρησιμοποιούσαν γυαλιά, έναν τόνο επιστημονικό, σχεδόν υπεύθυνο. Αυτή είναι η προσωπική μας εντύπωση από τα πορτραίτα και τις διάφορες άλλες απεικονίσεις του Ζολά που έτυχε να ιδούμε.

Εμίλ Ζολά (συγγραφέας)

Ο Εμίλ Ζολά γεννήθηκε στο Παρίσι στις 2 Απριλίου του 1840. Ύστερα από την πρώτη του επιτυχία, το μυθιστόρημα “Τερέζ Ρακέν” (1867), συλλαμβάνει την ιδέα ενός μεγάλου “ρεαλιστικού κι επιστημονικού” μυθιστορήματος σε πολλούς τόμους, την ιστορία μιας οικογένειας, των Ρουγκόν Μακάρ, την περίοδο της δεύτερης αυτοκρατορίας, έργο που θα ολοκληρωθεί σε μια περίοδο 22 χρόνων. Το 1877 το μυθιστόρημά του με τίτλο “Η ταβέρνα” θα του χαρίσει ευρύτατη αναγνώριση, ενώ η έκδοση του μυθιστορήματος “Νανά” (1880) θα ξεσηκώσει σκάνδαλο. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υπόθεση Ντρέιφους με το φλογερό του άρθρο “Κατηγορώ”.
Πέθανε δηλητηριασμένος από καπνό, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1902, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, εξαιτίας φραξίματος της καπνοδόχου. Παρόλο που η αστυνομία αποφάνθηκε ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα, δεδομένου του αριθμού των εχθρών που είχε δημιουργήσει από την υπόθεση Ντρέιφους, οι φήμες για δολοφονία του δεν έπαψαν να απασχολούν την κοινή γνώμη.

 

 

Γιώργος Σημιριώτης (Μεταφραστής)