Το ωραίο καλοκαίρι

Το ωραίο αυτό καλοκαίρι κυλάει στο Τορίνο της δεκαετίας του ’40, μια επαρχιακή πόλη που μεταμορφώνεται γοργά σε μεγάλο βιομηχανικό κέντρο, διαλύοντας τις ρομαντικές ψευδαισθήσεις του παλιού κόσμου. Οι μετανάστες συρρέουν από το Νότο στην εύφορη κοιλάδα του Πιεμόντε και χάνονται μέσα στο πλήθος. Στο Τορίνο αναζητούν δουλειά και ανωνυμία, ελευθερία και καινούριες εμπειρίες, συγκινήσεις, γεγονότα συνταρακτικά, όπως η Τζίνια, η πρωταγωνίστρια αυτής της ιστορίας που δουλεύει σ’ ένα μοδιστράδικο. Το “Ωραίο καλοκαίρι” είναι η σύντομη ιστορία της Τζίνια και της Αμέλια – μια κοριτσίστικη φιλία, ένα ερωτικό τρίγωνο, ένα λαϊκό ρομάντζο. Μέσα απ’ αυτό το χρονικό ενός ευτυχισμένου καλοκαιριού, του μελαγχολικού φθινοπώρου και του σκληρού χειμώνα που ακολουθούν, ο Τσέζαρε Παβέζε περιγράφει τα στάδια μιας πολλαπλής γνωριμίας, μιας μύησης σ’ ένα θαυμαστό κόσμο και μιας πολλαπλής απώλειας, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας της ενηλικίωσης. Ο έρωτας χάνεται, οι νεανικές αυταπάτες διαψεύδονται, η “αθωότητα” αποδεικνύεται μια επικίνδυνη και άχαρη άγνοια και η φιλία μια παιδιάστικη φαντασίωση. Οι δύο φίλες δε μοιάζουν σε τίποτα, όπως δε μοιάζουν και οι δυο εραστές: αναζητούν με διαφορετικό τρόπο τον έρωτα, όπως και τα υπόλοιπα -κι όλα είναι αταίριαστα, αβέβαια και διφορούμενα. “Το ωραίο καλοκαίρι” είναι μια ιστορία για τη νιότη: για το πόσο ευάλωτοι είμαστε όταν είμαστε μικροί, για το πόσο “χαζοί”, όπως επαναλαμβάνουν χαρακτηριστικά οι ήρωες του βιβλίου. Για το πόσο εύκολα κλαίμε και γελάμε και για το πώς δεν ξέρουμε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας ή για το πώς απλούστατα δεν θέλουμε. Στο “Ωραίο καλοκαίρι” η ευτυχία εναλλάσσεται με την απόγνωση, η τόλμη με τον εξευτελισμό και η φιλία με την προδοσία -και οι εποχές του χρόνου φαίνονται να κυλάνε μαζί με την κατάσταση της ψυχής.