Άμφια εταίρας

“Ζητούσε την αρετή του κακού και την έβρισκε όταν η ίδια εισχωρούσε στον άλλο, όταν του εμφύτευε το προϊόν αυτού του κακού. […] Μετέτρεπε τη φρίκη που προκαλούσε στον άλλον σε χαίρουσα δόξα.” Μεγάλο Κάστρο, 1919: Μια επικίνδυνη πόρνη. Ένα στοιχειωμένο σπίτι από αίμα προγονικό. Μια σειρά από εγκλήματα, που κρύβονται περίτεχνα στις ενδότερες ραφές του μύθου. Ο υπόκοσμος. Ένας αιμοδιψής τοκογλύφος, ένα συμβόλαιο απελπισίας, μια άγνωστη επιστολή. Ένα γεωγραφικό και ιστορικό περιβάλλον, όπου εκτυλίσσεται σαν τραγωδία μια ιστορία παθών που εκτείνεται μέχρι τα μέσα του αιώνα. Στις παλιές, στιγματισμένες συνοικίες του Ηρακλείου, όπου παρεπιδημούσε το μιαρό και φώλιαζε το έκφυλο, ο Τηλέμαχος Μουδατσάκις υφαίνει τα “Άμφια εταίρας”, συνθέτοντας μια πολυπρόσωπη τοιχογραφία εποχής. Τα πρόσωπα αυτής της τοιχογραφίας συναντώνται σε υπόγειες διαδρομές άλλοτε ως δράστες ανίερων πράξεων και άλλοτε ως άμαχοι που θυσιάζονται στην αιώνια διαπάλη μεταξύ του βέβηλου και του αθώου, σ’ ένα βιβλίο που παρασύρει τον αναγνώστη όπως η κεντρική ηρωίδα του τα θύματά της.