Έγραψα το πρώτο μου βιβλίο. Θα το διαβάσει κανείς;

Μπορεί να αφιερώνω το βιβλίο σε μία γάτα, όμως τις σκέψεις και τα συναισθήματα θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Επιλέγω το πρώτο ενικό, γιατί πιστεύω πως είναι το πιο αληθινό πρόσωπο. Δεν έχω τίποτε να σας πω για την υλική υπόσταση της άυλης χρηματιστηριακής αξίας του χρήματος. Θέλω όμως να σας πω για τα πράγματα που είναι πάντα εκεί, καταδικασμένα σε μία αδιαπραγμάτευτη ακινησία. Για ένα μικρό σκυλί στην οδό Σαρανταπόρου που είχε ένα μεγαλεπήβολο όνειρο. Για την αγάπη που κρέμεται πάνω από όλες τις αδυναμίες μας και μας περιπαίζει για όλα τα δήθεν συναισθήματα που ντυνόμαστε για να της μοιάσουν. Για το καλό και το κακό που συνυπάρχουν ειρηνικά και αρμονικά έξω από μας και τις σκέψεις μας. Για τα περιθώρια που όλες οι κοινωνίες του κόσμου δύσκολα τα αποδέχονται και ακόμα πιο σπάνια ενδιαφέρονται να τα γνωρίσουν. Για τη σημαντικότητα που τόσο πολύ νομίζουμε ότι τη χρειαζόμαστε για να ζούμε. Για τον Θεό που μάλλον δεν υπάρχει και τον Θάνατο που σίγουρα υπάρχει. Για ένα περιστέρι κι ένα γεράκι που είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον δικαιότερο άνθρωπο του κόσμου.

Γεωργία Σκούρτη (Συγγραφέας)

Η Γεωργία Σκούρτη γεννήθηκε στην καρδιά του χειμώνα στο Κάτω Νευροκόπι Δράμας και από τότε κρυώνει πολύ. Ωστόσο, το Κάτω Νευροκόπι το κουβαλάει πάντα στην καρδιά της για να τη ζεσταίνει. Διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής της, λίγο αργά το θυμήθηκε να ξεκινήσει τη συγγραφή. Έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός στο ΕΜΠ, αλλά θα ήταν πολύ πιο ευτυχισμένη αν είχε σπουδάσει γλωσσολογία ή ιατρική. Είναι σύζυγος, αλλά όχι μητέρα. Εργάζεται εδώ και τριάντα χρόνια στον ΑΔΜΗΕ (πρώην κομμάτι της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού). Αγαπάει πολύ τα ζώα και μέχρι σήμερα δεν έχει μισήσει κάποιον άνθρωπο. Δεν ασχολείται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπότε δε θα είναι κι εύκολο να τη βρείτε, αν τύχαινε ποτέ να την αναζητήσετε… (Πηγή: “Εκδόσεις Φυλάτος”, 2022)