Ούτε στον ύπνο του δεν μπορούσε να φανταστεί την αποστολή που του ανέθεσαν: ο Γιόος, που βρέθηκε στη Χάγη για να απαλλαχθεί από το ψαροχώρι όπου μεγάλωσε και να βγάλει καμιά δεκάρα, τώρα θα εκπροσωπήσει τη χώρα του, την Ολλανδία, σε ένα συνέδριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διακρίσεις! Και μάλιστα στο Βουκουρέστι της εποχής Τσαουσέσκου! Εκπληκτικό ή μάλλον… σουρεαλιστικό. Εκεί, στο Βουκουρέστι, ζει πλέον και ο Μιχάι, ένας τσιγγάνος, ένας «γκάτζο», από την Τρανσυλβανία. Εντελώς αναπάντεχα, οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν σε μια παρέα «διανοούμενων» συνέδρων εξαιτίας μιας παλιάς υποχρέωσης. Και παρά τις καλύτερες προθέσεις, η συνάντηση θα είναι τουλάχιστον επεισοδιακή. Όπως και τα όσα θα ακολουθήσουν.
Πρόκειται για το τέταρτο πεζογράφημα της Μόνικας Σαβουλέσκου-Βουδούρη που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Ένα ακόμη ολοζώντανο ταξίδι σε χώρες και πολιτισμούς που, όπως και τα προηγούμενα, καταπιάνεται με ζητήματα συνύπαρξης ανάμεσα σε κράτη, λαούς και πρόσωπα. Αυτή τη φορά, όμως, με αρκετή δόση χιούμορ, αν και το τραγικό στοιχείο δεν παύει να παραμονεύει. Γιατί κάπως έτσι είναι και η ίδια η ζωή.
Η Μόνικα Σαβουλέσκου – Βουδούρη γεννήθηκε το 1942 στη Ρουμανία και από το 1985 ζει στην Ολλανδία και στην Ελλάδα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου. Το 1974 έλαβε διδακτορικό στη Φιλοσοφία από το ίδιο πανεπιστήμιο. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια εργάζεται ως κοινωνιολόγος σε διάφορα ευρωπαϊκά ερευνητικά κέντρα που ειδικεύονται στην κοινωνιοψυχολογία των μεταναστών. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση (ολλανδική λογοτεχνία) και έχει συγγράψει πρόζα, δοκίμια, ποίηση. Τα έργα της έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και μεταφραστεί στα Ολλανδικά, στα Ελληνικά, στα Γαλλικά κ.ά. Είναι μέλος στις Εταιρείες Λογοτεχνών της Ρουμανίας, της Ολλανδίας και του Βελγίου, καθώς και πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου “Σύγχρονα Βαλκάνια” (Αθήνα 2004).
Ευγενία Τσελέντη (Μεταφραστής)
