Ένα παράξενο καλοκαίρι

Όλοι μιλάνε για το “φαινόμενο του θερμοκηπίου”, το λιώσιμο των πάγων και την “τρύπα του όζοντος”, για θερμές αέριες μάζες με προέλευση την Αφρική, βαρομετρικά με γυναικεία ονόματα και αέρια αγελάδων, και πώς όλα αυτά ευθύνονται για την περίεργη μεταβολή του κλίματος και την άνοδο της θερμοκρασίας τα τελευταία χρόνια. Εγώ τo μόνο που ξέρω είναι ότι εδικά φέτος στo Αμβούργο η ζέστη ήταν αφόρητη, το Tour de France είχε ξεκινήσει, κι ένα δόντι μου κουνιόταν. Όπως τότε, εκείνο το παράξενο καλοκαίρι…” Ένας φιλέλληνας γερμανός (ο αφηγητής), ο “Έλληνας φίλος” και συνέταιρος του σε μία δουλειά χωρίς προοπτική, η σύζυγος του, μία δυναμική γυναίκα, όμορφη σαν σταρ του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, και ένας “σύντροφος” απ’ τα παλιά, τετράπαχος σαν “ανθρωπάκι της Michelin”, συνθέτουν ένα carre bizarre σε μία νουβέλα που εκτυλίσσεται διαδοχικά σε τρεις διαφορετικές πόλεις: στο Αμβούργο, στην Αθήνα και στο Μόναχο. Στην αποπνικτική υγρασία του καλοκαιριού, με φόντο τις τηλεοπτικές εικόνες από τον Γύρο της Γαλλίας, ο αφηγητής επιστρέφει ασυναίσθητα σ’ ένα παράξενο καλοκαίρι από το παρελθόν, όταν η θερινή ραστώνη, η αναβλητικότητα, αλλά και μία απρόοπτη επίσκεψη θα τον οδηγήσουν σε μία υπόθεση που μοιάζει με παρτίδα σκάκι. Ανάμεσα στην επιβεβαίωση και στη ματαίωση, οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους, μαζί με πάθη και λάθη, πού δεν αφήνουν κανέναν αλώβητο. Μια υπόθεση πού εξελίσσεται όπως ένας αγώνας ποδηλασίας: Αρχικά σαν μία φαινομενικά απλή ετάπ, για να καταλήξει σ’ ενα ντεμαρράζ των συγκρουόμενων συμφερόντων, των ενοχών και των συναισθημάτων. Όταν όλα τελειώσουν απρόσμενα, ο ήρωας συνειδητοποίει πώς το μόνο που του απομένει, είναι να επιστρέψει ξανά εκεί απ’ όπου ξεκίνησε: στην πόλη, στο ποδήλατο και στη μοναξιά του.