Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα
€6.20
Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
| Βάρος | 0.131 kg |
|---|---|
| Σελίδες |
126 |
| Εκδότης | |
| Έτος κυκλοφορίας | |
| Συγγραφέας |
Luigi Pirandello (Συγγραφέας)
Ο Λουίτζι Πιραντέλλο (1867-1936), πεζογράφος και ίσως ο σημαντικότερος σύγχρονος ιταλός θεατρικός συγγραφέας, γεννήθηκε στο Αγκριτζέντο της Σικελίας, τον αρχαίο Ακράγαντα. Ο ίδιος, μάλιστα, ισχυριζόταν ότι είναι ελληνικής καταγωγής και ότι το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και γλωσσολογία στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Ρώμης και της Βόννης και δίδαξε ως καθηγητής ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη Ρώμη ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά. δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1899. Η οικονομική καταστροφή του πατέρα του όμως, το 1903, τον ανάγκασε να αποδυθεί σε σκληρό αγώνα επιβίωσης ο οποίος τον έφερε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα έγραψε το κυριότερο μυθιστόρημά του, “Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ” (1904), που η απήχησή του τον επέβαλε σαν πεζογράφο. Ακολούθησαν τα έργα “Οι γέροι και οι νέοι” (1909), “Τερτσέτι” (1912), “Η τράπουλα” (1915), κ.ά. Εκείνο όμως που έμελλε να τον κάνει διάσημο σε όλο τον κόσμο ήταν το θεατρικό του έργο, το πρώτο μέρος του οποίου συνέθεσε και πάλι σε μια οδυνηρή εποχή γι’ αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της γυναίκας του. Τα κυριότερα θεατρικά έργα του, με τα οποία αποκρυσταλλώθηκε το ύφος γνωστό ως “πιραντελλισμός”, είναι: “Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)”, 1917, “Η ηδονή της τιμιότητας”, 1917, “Όλα σε καλό”, 1920, “Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα”, 1921, “Να ντύσουμε τους γυμνούς”, 1922, “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”, 1930, κ.ά. Το 1934 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη, το 1936.
Αλέξης Σολομός (Μεταφραστής)
Κεφαλλονίτης από καταγωγή, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1918. Σπούδασε στο Κολλέγιο Αθηνών, στη Νομική Σχολή Αθηνών, στη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου και μεταπολεμικά στο Royal Academy του Λονδίνου, στο Πανεπιστήμιο Yale και στο Εργαστήριο Πισκάτορ στη Νέα Υόρκη. Στην Κατοχή δούλεψε ως ηθοποιός, ενδυματολόγος, μεταφραστής και κριτικός κινηματογράφου. Υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού “Τετράδιο” (1944) και συνεργάτης αθηναϊκών εφημερίδων. Το θεατρικό του έργο “Ο τελευταίος ασπροκόρακας” παίχτηκε στο Θέατρο Τέχνης του Κουν και τον επόμενο χρόνο “Το μονοπάτι της λευτεριάς” απ’ το θίασο του Γιώργου Παππά και Μελίνας Μερκούρη. Η σκηνοθετική του σταδιοδρομία άρχισε στη Νέα Υόρκη το 1947, συνεχίστηκε στο Λονδίνο και τελικά στην Αθήνα, με πρώτη παράσταση την “Κληρονόμο” στο Θέατρο Μουσούρη. Ως σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, μόνιμος (1950-1964) κι αργότερα έκτακτος, ανέβασε συνολικά εκατόν δύο θεατρικά έργα. Άλλα εξήντα πέντε σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους, στο Κ.Θ.Β.Ε., στην Ε.Λ.Σ. και στο δικό του θίασο, “Προσκήνιο” (1967-1978), καθώς επίσης στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α. ως καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Χρημάτισε αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Ε.Ι.Ρ.Τ. (1975) και δυο φορές διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Έγραψε δώδεκα βιβλία με θεατρικά θέματα. Διακρίσεις: Ταξιάρχης του Φοίνικα, Βραβείο Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή στις 25 Σεπτεμβρίου 2012, σε ηλικία 94 χρονών.
