Αγέλαστη άνοιξη

Το “παιδί“ που με την παρουσία του θα γεμίσει τις σελίδες αυτού του βιβλίου – ο Μέλιος – δεν είναι πια παιδί και δεν μετράει τ` άστρα. Μετράει τ` αγκάθια που του στρώνει στο διάβα της η ζωή, και πονάνε, πονάνε αφόρητα. Νωρίς, πολύ νωρίς, βρέθηκε ο Μέλιος ν` ανεβαίνει την ανηφόρα του κόσμου. Κι ήταν μικρός και ξυπόλητος. Μα άντεξε και στάθηκε πλάι στους φτωχούς χωριάτες και βοήθησε τους ανήμπορους να δούνε λίγο φως, λίγη χαρά στη ζωή τους. Όρθωσε το ανάστημά του στη βία των “αφεντάδων“, τίμιος, περήφανος, ασυμβίβαστος. [Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

Μενέλαος Λουντέμης (Συγγραφέας):
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ (1906-1977) Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Πόλης που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος. Σε παιδική ηλικία έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας, σύντομα όμως μπήκε στη βιοπάλη (γραμματοδιδάσκαλος, ψάλτης, εργάτης στα τεχνικά έργα του Γαλλικού ποταμού). Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όπου διετέλεσε και γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη και το 1958 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του Βουρκωμένες μέρες. Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Πέθανε στην Αθήνα, ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή. Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε γύρω στο 1930 με δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων στο περιοδικό Νέα Εστία. Το 1938 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Τα πλοία δεν άραξαν, για την οποία τιμήθηκε με το Μέγα Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο της Χρυσής Δάφνης Πανευρώπης ( Παρίσι, 1951). Το σύνολο του έργου του καλύπτει όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση κ.α.). Ο Μενέλαος Λουντέμης ανήκει στους έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Η ιδιοτυπία του έργου του έγκειται στον