Αισχύλου Τραγωδίαι: Επτά επί Θήβας

Τα άπαντα της Αρχαίας Ελληνικής Δραματουργίας, αρχαίο κείμενο – ισοσυλλαβισμένη μετάφραση του Ανδρέα Ζούλα, πενήντα (50) τόμοι. Πρόκειται για την μετάφραση των πενήντα (50) σωζόμενων έργων (τραγωδιών, κωμωδιών και σατυρικών δραμάτων) της Αρχαίας Ελληνικής Δραματουργίας. Τα έργα αυτά, – κατά δραματουργό: Αισχύλος (7), Σοφοκλής (8), Ευριπίδης (19), Αριστοφάνης (11) και Μένανδρος (5). Κάθε τόμος περιλαμβάνει Γενική Εισαγωγή για τον Δραματουργό και την εποχή του, Ειδική Εισαγωγή για κάθε έργο, το Αρχαίο Κείμενο και σε αντικριστή σελίδα το Κείμενο της Μετάφρασης. Η Μετάφραση είναι ισοσυλλαβισμένη και, φυσικά, υπάρχει απόλυτη αντιστοιχία στίχων Πρωτοτύπου – Μετάφρασης, η οποία και οπτικά αποδίδεται κατά την σελιδοποίηση, σε τρόπο ώστε να διευκολύνεται η ταυτόχρονη ανάγνωση και αντιπαραβολή των δύο μορφών της Ελληνικής Γλώσσας. Τα στοιχεία αυτά και ιδίως η ισοσυλλαβισμένη μετάφραση, συνιστούν ίδια χαρακτηριστικά του Έργου.

Αισχύλος (Συγγραφέας)

Αισχύλος (525 – 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν (“Προμηθέας Δεσμώτης”, “Ικέτιδες”, “Πέρσες” και “Επτά επί Θήβαις”, καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο “Όρέστεια” που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: “Αγαμέμνων”, “Χοηφόροι” και “Ευμενίδες”).
Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.

 

Ανδρέας Χ. Ζούλας (Μεταφραστής)

Ο Ανδρέας Χ. Ζούλας γεννήθηκε το 1942 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου. Δημοσιογραφεί από το 1965: ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, σχολιαστής, αρθρογράφος αθηναϊκών εφημερίδων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στην Καθημερινή και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Παντρεμένος με τη Μαίρη Λομβάρδου. Έχουν δύο γιους και μία κόρη.
Έχει μεταφράσει τα πενήντα σωζόμενα έργα της αρχαίας δραματουργίας μας, με ισοσυλλαβία στίχου μετάφρασης προς στίχο πρωτοτύπου. Από τα μεταφρασμένα έργα έχει εκδώσει:
– Τις επτά σωζόμενες τραγωδίες του Αισχύλου, με γενικό τίτλο: “Αισχύλου Τραγωδίαι” (2007).
– Τις επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή, με γενικό τίτλο “Σοφοκλέους Τραγωδίαι” (2008).
– Το Σατυρικό Δράμα του Ευριπίδη “Κύκλωψ”, την Κωμωδία του Αριστοφάνη “Πλούτος” και τέσσερις Κωμωδίες του Μενάνδρου: “Δύσκολος”, “Επιτρέποντες”, “Σαμία” και “Ασπίς”, με γενικό τίτλο “Αττική Κωμωδία” (2009).
– Σε μη ισοσυλλαβισμένους στίχους το 2005 εκδόθηκαν μεταφράσεις του των Τραγωδιών “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, και “Βάκχαι” του Ευριπίδη, καθώς και της Κωμωδίας του Αριστοφάνη “Λυσιστράτη”.
Έργα που έχει μεταφράσει και είναι έτοιμα προς έκδοση:
– Το Σατυρικό Δράμα του Σοφοκλή “Ιχνευταί” και ο Ομηρικός Ύμνος Εις Ερμήν, από στίχους και αποσπάσματα του οποίου συμπληρώνεται το σατυρικό δράμα σε ενιαίο κείμενο για τις ανάγκες παραστάσεώς του.
– Δέκα οκτώ έργα του Ευριπίδη, δέκα κωμωδίες του Αριστοφάνη και η κωμωδία του Μενάνδρου “Περικειρομένη”.