Αλιρρόη

Δεν υπάρχει πιο σκληρή, πιο αδιέξοδη, πιο βασανιστική φυλακή από έναν καθρέφτη. Σε μια τέτοια φυλακή η Αλιρρόη βρίσκεται ξαφνικά αιχμάλωτη και καλείται να ζήσει όλες τις εποχές του εαυτού της. Μέσα από τους στίχους της ποιητικής σύνθεσης του Γιώργου Δελιόπουλου, η Αλιρρόη, μια μορφή ρευστή σαν τη θάλασσα, αρνείται, θυμώνει, βλασφημεί, αποδέχεται την ήττα, βάζει τα κλάματα, απογοητεύεται, ώσπου τολμάει να κοιτάξει στον καθρέφτη το μηδέν της –το ίδιο μηδέν που φοβόμαστε όλοι μας– κατακόρυφα, σαν να κοιτάζει προς τα κάτω το κενό. προσευχή Πάτερ ἡμῶν, πώς με γκρέμισες κάτω κι απ’ τη γλώσσα μαζεύω συντρίμμια σκέπασε γύρω τούς τοίχους με σύμβολα μήπως κοιτώντας τρομάζω λιγότερο δὸς ἡμῖν σήμερον ένα σημείο φυγής λίγο ψωμί παραπάνω στα όνειρα ἄφες ἡμῖν αμαρτίες που σάπισαν ῥῦσαι ἡμᾶς από σκέψεις που κάρφωσες Πάτερ ἡμῶν, λιτανείες τα χρόνια μου πέρασαν στα κηρύγματα βράδιασα κι έμεινα βρέφος μα προσεύχομαι τώρα, ἐλθέτω ἡ ἔξοδος κι ένα μόνο ζητώ, γενηθήτω τὸ νῦν θέλημά Μου.

Γιώργος Δελιόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Γιώργος Δελιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας και ζει με την οικογένειά του στην Κοζάνη. Είναι διδάκτορας Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. και φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές: Μικρός Οδυσσέας (εκδ. Ιωλκός, 2009), Επισκέπτης Άγγελος (εκδ. ΚΔΒΚ, 2015), Εορδαία Γη (μαζί με τον ποιητή Χρήστο Τουμανίδη, εκδ. Ρώμη, 2019) και Κατά ανεφίκτου γλυφές, 1: Της γυναικός τριάντα παγιδεύσεις (μαζί με τον ποιητή Κώστα Θ. Ριζάκη, εκδ. ΑΩ, 2021), ενώ συμμετείχε και στη συλλογική έκδοση αντήχηση στο πηγάδι (συλλογικό ποίημα, εκδ. Ρώμη, 2022). Επιπλέον, έχει γράψει δύο θεατρικά έργα, Επέστρεφε… και Τα ίχνη της μνήμης. Έχει επιμεληθεί λογοτεχνικά αφιερώματα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, ενώ ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά. Από το 2021 είναι συνδιευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού καρυοθραύστις (εκδ. Ρώμη) και υπεύθυνος ύλης, αντίστοιχα, στο λογοτεχνικό περιοδικό σταφυλή (εκδ. Κουκκίδα).