Αλώνι είναι η ψυχή μας κι εμείς ο αλωνάρης

Ένα αλώνι! Αυτό είναι η ψυχή! Μια θημωνιά από σκέψεις, συναισθήματα, ανησυχίες, φόβους, αδυναμίες κι εμείς σαν τον Αλωνάρη, που ξέρει καλά να διαχωρίζει τον καρπό από τα στάχυα, καλούμαστε να διακρίνουμε την ομορφιά από την ασχήμια, την απλότητα από την υπερβολή, το σωστό από το λάθος, το αυθόρμητο από το επιτηδευμένο. Στην προσπάθεια αυτή, δεν είναι λίγες οι φορές, που η ψυχή μας επιδίδεται σε μια σκληρή αναμέτρηση με την αμφισβήτηση, την αμφιβολία ή την άγνοια. Άλλοτε δικαιώνεται, άλλοτε όχι. Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι αδύναμες στιγμές, που λακίζει, οργίζεται, χάνει τον δρόμο της, περιπλανώμενη στα σκοτάδια της ματαιοδοξίας της. Τότε, μας καθηλώνει η αποτυχία, μας συνεπαίρνει η απογοήτευση, μας κατατροπώνει η θλίψη και καταλήγουμε να γινόμαστε εμείς το αλώνι κι Αλωνάρης η ψυχή…

Γαρυφαλλιά Μόσχοβα (Συγγραφέας)

Η Γαρυφαλλιά Μόσχοβα γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λιτόχωρο Πιερίας, μια κωμόπολη στη σκιά του μυθικού Ολύμπου, που γι’ αυτήn, αποτέλεσε κι εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης. Είναι Τεχνολόγος Γεωπόνος και Ειδική Παιδαγωγός, με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Ειδικής Αγωγής. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Χαλκιδική, σε σχολείο για παιδιά με αναπηρίες, ενώ κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Είναι μητέρα τριών παιδιών και λατρεύει τη φύση, τα ταξίδια και κάθε μορφή τέχνης καθώς θεωρεί ότι μόνο αυτή μπορεί να καλύψει τη γύμνια της ψυχής. Γράφει από την εφηβεία της. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια λογοτεχνικής γραφής, ποίησης και παραμυθιού στο εργαστήρι «Αλάτι», που στάθηκαν αφορμή του συγγραφικού της επιχειρήματος. Έργα της συμπεριλαμβάνονται σε συλλογικά βιβλία από τις ομώνυμες Εκδόσεις. Αυτή είναι η πρώτη της ατομική συλλογή.
Όπως δηλώνει: «Στον κόσμο μου, οτιδήποτε μπορεί να τσιγκλήσει τον νου και να κάνει την καρδιά να σκιρτήσει, αποτελεί πρόκληση για προβληματισμό και γραφή. Σκέψεις αυθόρμητες και παραμελημένες, συναισθήματα από χρόνια καταπιεσμένα που στοιβάζονται στωικά, προσμένοντας τη λύτρωση, πυροδοτούν την επαναπαυμένη μου έμπνευση. Γενικά, κινούμαι σε ιλιγγιώδη τροχιά υπερανάλυσης κι η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω καταλήξει αν αυτό αποτελεί ευλογία ή κατάρα… Καταφύγιό μου από την ψυχοφθόρα ρουτίνα και γλυκιά παρηγοριά, είναι η λευκή κόλλα, στην οποία εξομολογούμαι με δέος τα εσώψυχά μου. Δηλώνω ευθαρσώς αμετανόητη κυνηγός ελπίδων και προσδοκώ με το πέρας της κάθε μέρας την επόμενη ανατολή που θα φωτίσει ακόμα ένα μονοπάτι προς την ελευθερία».

(Πηγή: “Εκδόσεις Φυλάτος”, 2023)