Αμφίσημη εκκοσμίκευση – Φιλοσοφική ανθρωπολογία της θρησκείας

Πέρα από κάθε θετική ή αρνητική αξιολόγηση της εκκοσμίκευσης από θρήσκους και αθρήσκους πρυτανεύει η κριτική επισήμανση ότι η εκκοσμίκευση είναι αμφίσημη, αμφίπλευρη και αμφίβολη: ακυρώνει ό,τι πραγματώνει, χρειάζεται χωρίς να αρκεί, είναι ακόμα ημιτελής ποιοτικά κι όχι ποσοτικά, πρέπει να συνεχισθεί με διαφορετικό προσανατολισμό. Ο διαφωτισμός πρέπει να διαφωτισθεί και η Αναγέννηση επιβάλλεται να αναγεννηθεί αλλιώτικα. Η εκκοσμίκευση καλείται να υπερβεί την αμφισημία της: ο άνθρωπος δεν είναι άτομο, ο πολίτης δεν είναι ιδιώτης, ο εαυτός δεν ταυτίζεται με το εγώ αλλά αναφέρεται στο άλλο του, ο ανθρωπισμός πρέπει να διαφοροποιηθεί από τον ατομικισμό, ο φιλελευθερισμός χρειάζεται να κοινωνικοποιηθεί. Έτσι ο άνθρωπος θα είναι μοναδικός σε αξία χωρίς να καταντά μοναχικός ως ύπαρξη, η κοινωνία μας θα επαναποκτήσει την επικοινωνία, οι δεσμοί δεν θα καταντούν δεσμά, ο κύκλος δεν θα εκφυλίζεται σε κλοιό και η απελευθέρωση δεν θα εξαγοράζεται με την απομόνωση.

Μάριος Π. Μπέγζος (Συγγραφέας) (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Μάριος Περικλέους Μπέγζος γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του (1963 – 1969). Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Αθηνών (1969 -1973), Γενεύης (1973 – 1974) και Τυβίγκης (1979 – 1981) με υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (W.C.C.), της Γερμανικής Κρατικής Υπηρεσίας Μορφωτικών Ανταλλαγών (DAAD) και του Ερευνητικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Από το 1975 εργάζεται στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως επιστημονικός βοηθός του Νίκου Νησιώτη τον οποίο διαδέχθηκε μετέπειτα. Αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1985 με διατριβή για τη φιλοσοφία της θρησκείας του φυσικού Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Από το 1986 διδάσκει φιλοσοφία της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα δίνει μαθήματα φιλοσοφίας της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο του Μαρβούργου της Γερμανίας (Marburg an der Lahn) κάθε εαρινό εξάμηνο (1991 – 1994) και διδάσκει θρησκειολογικά μαθήματα (φαινομενολογία της θρησκείας, ψυχολογία της θρησκείας) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει αυτοτελή βιβλία και περί τα εκατόν πενήντα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, πανεπιστημιακές επετηρίδες και αφιερωματικούς τόμους. Είναι τακτικός συνεργάτης επιστημονικών λεξικών και εγκυκλοπαιδειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Παιδαγωγική και Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια, Φιλοσοφικό και Κοινωνιολογικό Λεξικό, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια της Εκδοτικής Αθηνών, Theologenlexikon κ.ά.) καθώς επίσης είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών (Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, Φιλολογικός Σύλλογος “Παρνασσός” κ.ά.). Το δοκιμιακό του έργο έτυχε διακρίσεων (Βραβείο Π. Φωτέα, 1999, Βραβείο Ελληνικού Κέντρου P.E.N. Club, 2007). Mελετήματά του έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες (αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, ουγγρική, κινεζική) και έχει εκπονήσει δοκίμια σε αγγλική και γερμανική γλώσσα. Είναι έγγαμος (1979) και πατέρας ενός γιού (1983).