Ανήμερη χώρα

Δεν θα μπορούσα μέσα σε λίγες σελίδες να συνοψίσω τι κατορθώνει μέσα από την Ανήμερη χώρα ο Σωτήρης Μανωλόπουλος. Δεν θα ήθελα να χαλάσω και την απόλαυση της ανάγνωσης υπεραπλουστεύοντας. Μπορεί η Ανήμερη χώρα να μην είναι μυθιστόρημα, με πλοκή και χαρακτήρες, συχνά όμως η ανάγνωσή της θυμίζει κάτι τέτοιο: Θες να δεις τι γίνεται παρακάτω, πού και πώς θα το πάει ο συγγραφέας […] […] Η Ελλάδα, ο Έλληνας, πέρα από κρίσεις, είναι ένας αδούλευτος ψυχισμός. Μπορεί να ζει μια χαρά όταν ορισμένες βασικές εξωτερικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, μπαλώνοντας και κουκουλώνοντας, ειδικά όταν η οικονομία έχει μια ροή. Είτε σε ένα ζευγάρι ή μια οικογένεια είτε σε μια κοινωνία, μια χώρα, η καλή οικονομία έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό: υπνωτίζει. Σε κάνει να νομίζεις ότι τα κατάφερες. Η κακή οικονομία, όμως, κάνει όλα τα φίδια να βγαίνουν από τις φωλιές τους. Κανονικά η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε ξαπλώσει στο ντιβάνι πολύ πριν από τα μνημόνια, από την εποχή της αστακομακαρονάδας ή και από το 1974. Μήπως και καταλάβει γιατί και πώς άφησε να γίνει, π.χ., ο Εμφύλιος ή γιατί και πώς άφησε να συμβεί η Δικτατορία. Απόσπασμα από τον πρόλογο του Ηλία Μαγκλίνη

Σωτήρης Μανωλόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Καναδικής και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Μελετά το έργο του Winnicott, την ψυχοσεξουαλικότητα, τις δομικές και αμυντικές διεργασίες του ψυχισμού, το τραύμα, και την λειτουργία των θεσμών.
Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία:
“Τραγική ανάγνωση της ιστορίας” (Ίκαρος, 2010),
“Ψυχικοί δεσμοί, κοινωνικοί θεσμοί”, (εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2011),
“Για τον Χαρακτήρα” (ΜΕΤΑ, 2012),
“Δρόμοι της εφηβείας” (Νήσος, 2015),
“Τα Διαβατικά” (Αρμός, 2016)
“Ψυχική σκηνή και αρχαίο δράμα” (εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2017)