Αναμνήσεις ζωής

Ο συγγραφέας περιγράφει περιστατικά από την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου, τα οποία επηρέασαν την πορεία της ζωής του. Από τις πρώτες αναμνήσεις του είναι ο έντονος θόρυβος κα η θέα των γερμανικών βομβαρδιστικών αεροπλάνων… η επίταξη του σπιτιού του από τους Γερμανούς στρατιώτες… η πυρπόληση μερικών σπιτιών «ως αντίποινα για κάποια δράση της Αντίστασης». Όλες αυτές οι εμπειρίες διαμόρφωσαν μια αρνητική στάση για κάθε τι γερμανικό. «Το 1987 στο πλαίσιο του Προγράμματος ERASMUS… για πρώτη φορά βρισκόμουν σε γερμανικό έδαφος με Γερμανούς συναδέλφους. Ο καθηγητής Friedrich Seibel μου διηγήθηκε τη δική του εμπειρία από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πατέρας του στρατιώτης μακριά στο μέτωπο, η μητέρα του πήρε τα ανήλικα παιδιά, άφησε την πόλη και πήγε στο χωριό για να γλυτώσουν από την πείνα και τους βομβαρδισμούς. Ήταν η δική μου ιστορία από την ανάποδη. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και κλάψαμε για τα δεινά που φέρνει ο πόλεμος σε νικητές και ηττημένους». Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς και βρέθηκε στον Καναδά. Αξιοποίησε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν για σπουδές και ακαδημαϊκή σταδιοδρομία μισού αιώνα στην Κοινωνική Εργασία. Ευτύχησε να διαλέξει ένα επάγγελμα που του έδωσε πολλές ικανοποιήσεις και δυνατότητες αυτοπραγμάτωσης, και μοιράζεται με τον αναγνώστη τη μακρά ακαδημαϊκή και επαγγελματική του εμπειρία. Οι φοιτητές «ως επί το πλείστον έδειξαν προθυμία, ενδιαφέρον για μάθηση, αγάπη προς το επάγγελμα, εκτίμηση και σεβασμό στο εκπαιδευτικό προσωπικό. Αυτή η στάση μού έδινε τη δύναμη να κάνω το καλύτερο που μπορούσα, να τους εμπνεύσω την αφοσίωση στην Κοινωνική Εργασία και στο λειτούργημα του κοινωνικού λειτουργού. Η σχέση μου με τους φοιτητές ήταν μια στάση φιλικής επικοινωνίας με σαφή πάντα και διακριτή τη διαφορά ρόλων».

Πέτρος Α. Σταθόπουλος (Συγγραφέας)

O Πέτρος Σταθόπουλος διετέλεσε Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής. Χρημάτισε Πρόεδρος Τμήματος και Κοσμήτορας Σχολής Υγείας και Πρόνοιας. Δίδαξε στο Πρόγραμμα Κοινωνικής Εργασίας του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, από το 2007 – 2014. Υπηρέτησε ως Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο Πανεπιστήμιο Frederick Κύπρου, καθώς επίσης και στα Τμήματα Κοινωνικής Εργασίας των Τ.Ε.Ι. Πάτρας και Αθήνας. Επίσης έχει διδάξει στο Derree College (Αθήνα) και στο Fitchburg State College (Η.Π.Α.). Ως επισκέπτης καθηγητής έχει διδάξει σε διάφορα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, στη Γερμανία, Αγγλία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Ρωσία και Μολδαβία.
Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Concordia και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο McGill, στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας (τομέας Κοινοτικής Εργασίας – Κοινωνικού Σχεδιασμού). Έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Brandeis (Η.Π.Α.) στην Κοινωνική Πολιτική. Εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Columbia και στο Lipton Mental Health Center (Director of Research and Evaluation). Εργάστηκε για πολλά χρόνια σε προγράμματα Κοινοτικής Ανάπτυξης στις Η.Π.Α., στον Καναδά και στην Ελλάδα. Επίσης έχει εργασθεί ως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε προγράμματα Κοινωνικής Πολιτικής στα Σκόπια και στη Ρουμανία από το 2001 – 2005.
Στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνικής Ανάπτυξης για τον εορτασμό της νέας χιλιετίας από τα Ηνωμένα Έθνη, συμμετείχε ως μέλος ομάδας εμπειρογνωμόνων από το 2003 – 2006 για τη μελέτη του προβλήματος έλλειψης στέγης παγκοσμίως και την υποβολή προτάσεων για την αντιμετώπισή του. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά και κεφάλαια σε βιβλία.

(Πηγή: “Εκδόσεις Παπαζήση”, 2023)