Ανατολικός και δυτικός άνεμος
€9.54
Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
| Βάρος | 0.270 kg |
|---|---|
| Σελίδες |
192 |
| Εκδότης | |
| Έτος κυκλοφορίας | |
| Συγγραφέας |
Pearl S. Buck (Συγγραφέας)
Η Περλ Μπακ, βορειοαμερικανίδα συγγραφέας από τη Βιρτζίνια (1892-1973). Κόρη ιεραπόστολου, από πολύ μικρή πήγε στην Κίνα, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Η ενεργητικότητά της φάνηκε από τη μικρή της ηλικία. Γοητεύτηκε με τα έργα του Καρόλου Ντίκενς και όπως ομολογεί η ίδια, την επηρέασε περισσότερο απ’ όλους και του χρωστά πολλά. Το 1909 επέστρεψε στις Η.Π.Α. για να συμπληρώσει τις σπουδές της και αργότερα γύρισε στην Κίνα, όπου παντρεύτηκε τον Αμερικανό ιεραπόστολο Τζον Μπακ. Ο γάμος αυτός όμως ποτέ δεν υπήρξε πετυχημένος, γι’ αυτό και το 1935 διαλύθηκε. Τον ίδιο χρόνο η Μπακ παντρεύτηκε τον Ρίτσαρντ Γουόλς.
Το πρώτο πλήγμα το δέχτηκε με τον θάνατο της μητέρας της, της οποίας έγραψε τη βιογραφία (Η εξόριστη) και μ’ αυτό το έργο άρχισε τη συγγραφική της σταδιοδρομία. Πολυάσχολος άνθρωπος, ασχολούνταν συγχρόνως με τη συγγραφή και τη διδασκαλία σε δύο πανεπιστήμια. Το δράμα της για το διανοητικά καθυστερημένο παιδί της έδωσε τη συγκλονιστική ιστορία “Το παιδί που δε μεγάλωσε ποτέ”. Στη συνέχεια τελείωσε τα έργα “Ανατολικός και δυτικός άνεμος” και “Καλή γη”. Το τελευταίο αυτό έργο έχει ένα ύφος που μοιάζει με της Αγίας Γραφής και διαπνέεται από μία θρησκευτικότητα, που κατά τους κριτικούς οφείλεται στη θρησκευτική παράδοση της οικογένειάς της. Με την “Καλή γη” έγινε παγκόσμια γνωστή και τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ. Ακολούθησε το “Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια”. Η μεγάλη της φήμη έφτασε στο απόγειό της τη χρονιά που πέθανε ο πατέρας της γράφοντας το έργο “Μαχόμενος άγγελος”.
Συνολικά η Μπακ έγραψε γύρω στα 45 έργα, που μεταφράστηκαν σε 20 γλώσσες και φυσικά και στην ελληνική. Στα έργα της αναλύει τις εμπειρίες της από την παιδική της ηλικία και από τη σκληρή ζωή των αγροτών της Κίνας, όπου γεύτηκε την πείνα, τη δυστυχία, από τα ήθη και τα έθιμα του μακρινού αυτού τόπου (Ένα διαιρεμένο σπίτι, Οι πολλοί μου κόσμοι, Μία γέφυρα για πέρασμα, Σκορπισμένο σπίτι, Περήφανη καρδιά, Θάνατος στον Πύργο, Η μάνα κ.ά.). Το 1938 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ.
Άρης Αλεξάνδρου (Μεταφραστής)
ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (1922-1978). Ο Άρης Αλεξάνδρου (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αριστοτέλη Βασιλειάδη) γεννήθηκε στο Λένινγκραντ, γιος του Βασίλη Βασιλειάδη που καταγόταν από την Τραπεζούντα και της εσθονικής καταγωγής ρωσίδας Πολίνα Άντοβνα Βίλγκεμσον. Η οικογενειακή του γλώσσα ήταν τα ρωσικά. Μετά από δύο χρόνια παραμονής στη Θεσσαλονίκη (1928-1930) εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα και έμεινε σε μια προσφυγική πολυκατοικία. Στην Αθήνα έμαθε ελληνικά στο δημοτικό σχολείο και το 1933 γράφτηκε στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Αντρέα Φραγκιά. Οι δυο φίλοι μαζί με τους Γεράσιμο Σταύρου, Χρίστο Θεοδωρόπουλο και Λεωνίδα Τζεφρώνη δημιούργησαν μια μυστική ομάδα μαρξιστικού προσανατολισμού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, στα πλαίσια της οποίας συνέχισαν να δρουν και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1940 ο Άρης έδωσε εξετάσεις στο Πολυτεχνείο και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών χωρίς επιτυχία, πέτυχε όμως στις εξετάσεις της ΑΣΟΕΕ, στις οποίες πήρε μέρος λίγο αργότερα. Το 1941 προσχώρησε μαζί με τους συντρόφους του σε κομμουνιστική οργάνωση από μέλη της πρώην ΟΚΝΕ, από την οποία αποχώρησε ένα χρόνο αργότερα. Μετά την επανέναρξη των μαθημάτων στις πανεπιστημιακές σχολές επέστρεψε στην Ανωτάτη Εμπορική, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του λίγους μήνες αργότερα και ξεκίνησε τη μακροχρόνια μεταφραστική του εργασία στον εκδοτικό οίκο Γκοβόστη, στα πλαίσια της οποίας πρωτοχρησιμοποίησε το όνομα Άρης Αλεξάνδρου. Παράλληλα πήρε μέρος σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις παραμένοντας εκτός οργανώσεων. Το 1944 τον συνέλαβαν τα αγγλικά στρατεύματα κατά τα Δεκεμβριανά και στάλθηκε στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στη Βόρειο Αφρική, από όπου επέστρεψε το 1945. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στο Μούδρο (1948-1949), τη Μακρόνησο (1949), τον Άγιο Ευστράτιο (1950-1951). Ως το 1958 έζησε στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Γυάρου μετά από καταδίκη του Στρατοδικείου Αθηνών για ανυποταξία. Το 1959 παντρεύτηκε την Καίτη Δρόσου. Αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου έφυγε για το Παρίσι, όπου έκανε διάφορες χειρονακτικές δουλειές ενώ εργάστηκε επίσης ως συντάκτης στο λεξικό Robert ως το 1974, οπότε ξανάρχισαν οι αναθέσεις μεταφράσεων από έλληνες εκδότες. Ο Άρης Αλεξάνδρου πέθανε στις 2 Ιουλίου του 1978 από αλλεπάλληλα καρδιακά εμφράγματα σε ηλικία 56 χρόνων. Ως μεταφραστής συνεργάστηκε και με άλλους έλληνες εκδότες, καθώς επίσης με τα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα (1946) και Εποχές (1963) · κείμενά του δημοσίευσε στα περιοδικά Καλλιτεχνικά Νέα, Καινούρια Εποχή , Επιθεώρηση Τέχνης, Εποχές, Η συνέχεια. Το 1946 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Ακόμα τούτη η Άνοιξη. Ακολούθησαν οι συλλογές Άγονος γραμμή (1952) και Ευθύτης οδών (1959). Τιμήθηκε με το βραβείο ειρήνης στο φεστιβάλ της Μόσχας του 1962. Το έργο του Άρη Αλεξάνδρου τοποθετείται στο χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Με το ποιητικό του έργο διέγραψε την πορεία από τον στρατευμένο υπέρ του κομμουνισμού λόγο στην έκφραση της απογοήτευσης για το μάταιο των αγώνων και στην ειρωνεία. Ως σταθμός ωστόσο στην ιστορία της νεώτερης λογοτεχνίας μας θεωρήθηκε το μυθιστόρημά του Το Κιβώτιο, που ολοκληρώθηκε το 1972 μετά από εφτά χρόνια συγγραφής και εκδόθηκε από τον Κέδρο το 1975. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Άρη Αλεξάνδρου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Αλεξάνδρου», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.328-330. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Αργυρίου Αλεξ., «Αλεξάνδρου Άρης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 1. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Αλεξάνδρου», Η μεταπολεμική πεζογραφία· Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ‘67 Β’, σ.136-160. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Αργυρίου Αλεξ., «Χρονολόγιο Άρη Αλεξάνδρου», Διαβάζω 212, 29/3/1989, σ.20 – 24.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
