Ανατομία του αστυνομικού μυθιστορήματος

Τα 24 κείμενα που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν την ανθολογία είναι συνάμα αντιπροσωπευτικά και εξαιρετικά όσον αφορά το σύνολο της κριτικής του αστυνομικού μυθιστορήματος. Από τις ρήσεις των δεξιοτεχνών του παραδόξου και της λογοτεχνικής ιεροσυλίας, δηλαδή του Chesterton που ανοίγει τη συλλογή και του Borges που την κλείνει· από τις τυπολογικές αναλύσεις του Todorov και του Auden, που διαβεβαιώνει ότι είναι εθισμένος στο είδος, και τον Maugham που το προτιμά έναντι του αποκαλούμενου “σοβαρού” μυθιστορήματος, ως τον McLuhan και τον Wilson που φαίνεται ότι το απεχθάνονται· από τον Chandler, που προτιμά ανεπιφύλακτα το “hard-boiled” (σκληρό ανάγνωσμα) απ’ το κλασικό αφήγημα-αίνιγμα, ως τον Orwell που καταδικάζει τα “μαύρα” αστυνομικά μυθιστορήματα και διακηρύσσει τη νοσταλγία του για τους τζέντλεμεν-διαρρήκτες του παρελθόντος· από τον Brecht που το προσεγγίζει ειρωνικά, τον Gorki, που βλέπει στο είδος το σύμβολο της παρακμής της αστικής λογοτεχνίας, ως τον Bloch που, αντίθετα, διαβλέπει σ’ αυτό τη διαφύλαξη των σημασιών που έχουν χαθεί στο “μικροαστικό” μυθιστόρημα· από την κοινωνιολογική θεώρηση του Kracauer ως την ποιητικότητα των αναλύσεων του Benjamin : διαπιστώνεται η αυτονομία ενός ιδιόμορφου λογοτεχνικού είδους, το οποίο στην παρούσα ανθολογία ανατέμνεται, αναλύεται και εγγράφεται στον θεωρητικό κριτικό λόγο. Δοκίμια των: G.K. Chesterton, Bertolt Brecht, W.H. Auden, Tzvetan Todorov, Mary McCarthy, Walter Benjamin, Ernst Bloch, Jorge Luis Borges, Raymond Chandler, Edmund Wilson, Somerset Maugham, Maxim Gorki, George Orwell, Marshall McLuhan, Siegfried Kracauer, Uri Eisenzweig. Περιέχονται τα κείμενα: – Uri Eisenzweig, “Εισαγωγή: όταν το αστυνομικό μυθιστόρημα έγινε είδος” Ι. Ο συνήγορος – G.K. Chesterton, “Υπεράσπιση των αστυνομικών ιστοριών” – G.K. Chesterton, “Πώς να γράψετε μια αστυνομική ιστορία” – G.K. Chesterton, “Για τα αστυνομικά μυθιστορήματα” – G.K. Chesterton, “Σχετικά με τα μυθιστορήματα αγωνίας και δράσης” ΙΙ. Η λογοτεχνική διαμάχη – Raymond Chandler, “Η απλή τέχνη του φόνου- Α'” – Raymond Chandler, “Η απλή τέχνη του φόνου- Β'” – Bertolt Brecht, “Ας επιστρέψουμε στο αστυνομικό μυθιστόρημα!” – Bertolt Brecht, “Σχόλια για το αστυνομικό μυθιστόρημα” – Edmund Wilson, “Γιατί οι άνθρωποι διαβάζουν αστυνομικές ιστορίες;” – Edmund Wilson, “Ποιον ενδιαφέρει ποιος σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόυντ;” – Edmund Wilson, “Κύριε Χολμς, επρόκειτο για τα ίχνη ενός γιγαντιαίου κυνηγόσκυλου!” – Somerset Maugham, “Η παρακμή και πτώση του αστυνομικού μυθιστορήματος” – Tzvetan Todorov, “Τυπολογία του αστυνομικού μυθιστορήματος” ΙΙΙ. Αστυνομικό/ πολιτικό – Maxim Gorki, “Απόσπασμα εισήγησης” – Mary McCarthy, “Η δολοφονία και ο Καρλ Μαρξ” – George Orwell, “Ο Ραλφς και η Μις Μπλάντις” ΙV. Οι φιλόσοφοι – Siegfried Kracauer, εισαγωγή από το έργο του “Το αστυνομικό μυθιστόρημα: φιλοσοφική πραγματεία” – Walter Benjamin, “Αστυνομικά μυθιστορήματα – ταξιδεύοντας” – Walter Benjamin, “Υπερπολυτελές επιπλωμένο διαμέρισμα δέκα δωματίων” – Marshall McLuhan, “Ίχνη βημάτων στις όχθες του εγκλήματος” – Ernst Bloch, “Φιλοσοφική θεώρηση του αστυνομικού μυθιστορήματος” V. Borges – Jorge Luis Borges, “Το αστυνομικό διήγημα”