Αν δεν μιλάμε για τα σπουδαία πράγματα

Ένας δρόμος σε μια πόλη, κάπου στη Βόρεια Αγγλία, συνηθισμένοι άνθρωποι που κάνουν καθημερινά πράγματα -τα παιδιά παίζουν κρίκετ, ο γείτονας βάφει τα παντζούρια, ένα ζευγάρι τσακώνεται, οι φοιτητές μαζεύουν τα πράγματά τους και ετοιμάζονται να μετακομίσουν, ανώνυμοι άνθρωποι διασταυρώνονται με ανώνυμους ανθρώπους όπως κάθε μέρα, συμπίπτουν στην καθημερινότητά τους αλλά δεν συνυπάρχουν. Ώσπου ένα φοβερό συμβάν κατακερματίζει τη γαλήνη του καλοκαιριάτικου απογεύματος και αλλάζει ριζικά τους ρυθμούς της ζωής. “Ο ΜακΓκρέγκορ χτίζει πολύ προσεκτικά και με πολλή μαεστρία μια ατμόσφαιρα γεμάτη προσδοκίες και προαισθήματα, με την καταστροφή να πλανιέται κάπου στο βάθος. Είναι το μυθιστόρημα των θαυμάτων.” (Observer) “Το μυθιστόρημα αυτό οφείλει χάριτες τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία. Οι πρώτες του σελίδες, μια επίκληση στη ζωή της πόλης, θυμίζουν έντονα το ποίημα του Ώντεν “Νυχτερινό Ταχυδρομείο”, ως προς την καθηλωτική περιγραφή της ζωής στη βιομηχανική πόλη… Λαμπρή εμφάνιση ενός νεαρού συγγραφέα.” (Τhe Times) “Υπέροχο… Ο αναγνώστης βλέπει τη ζωή της πόλης να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του σαν ένα υπό εμφάνιση φίλμ… Το μυθιστόρημα -που καταφέρνει να συνδυάσει τον λυρισμό ενός ποιήματος με την αγωνία ενός θρίλλερ- καταγράφει τη ζωή των απλών ανθρώπων, τις αγάπες τους και τις απογοητεύσεις τους, με συγκινητική καθαρότητα… Είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα φέτος και, για να πω την αλήθεια, σκοπεύω να το πιάσω πάλι από την αρχή.” (Belfast Telegraph) “O ΜακΓκρέγκορ επενδύει στον απλό άνθρωπο με μια αξιοπρέπεια σχεδόν οδυνηρή… Μια αποθέωση του συνηθισμένου, γραμμένη από κάποιον που ανιχνεύει με πάθος το σπουδαίο στο τετριμμένο.” (Spectator)