Από ξενομπάτης Γκάγκαρος – Σχόλια στον Μακρυγιάννη

Στα χρόνια της Επανάστασης ὁ Ἰωάννης Τριανταφύλλου από τον Αβορίτη της Δωρίδας, ὁ γνωστός μας Μακρυγιάννης, ενσαρκώνει το πρότυπο του Αγωνιστή που κατόρθωσε με το σπαθί του, το πολιτικό του αισθητήριο, την οικονομική του άνεση και το γάμο του να υπερβεί όλα τα εμπόδια της κοινωνίας των Αθηνών και να εισέλθει στην περίκλειστη τάξη των Γκαγκάρων. Το αρχοντολόι της πρωτεύουσας δεν ήταν ανεκτικό ούτε στους ανέστιους, ούτε στους πένητες, ούτε στους νεοφερμένους-ξενομπάτες. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου, που αποτελεί εκτεταμένη βιβλιοκρισία για τη μελέτη του Γιώργου Κόκκινου, Ο Μακρυγιαννισμός – Τραγούδια για τον Μακρυγιάννη, διερευνά την ερμηνεία του «Μακρυγιαννισμού» (ιδεολογική χρήση του βίου και των έργων του Μακρυγιάννη) από επιφανείς δοκιμιογράφους και ποιητές, όπως ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου κ. ά.

Μιχάλης Ζ. Κοπιδάκης (Συγγραφέας)

Ο Μιχάλης Ζ. Κοπιδάκης γεννήθηκε το 1945. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε κλασική φιλολογία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Χαϊδελβέργης. Υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1997 και από το 1998 υπηρέτησε ως καθηγητής στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τώρα είναι ομότιμος Καθηγητής. Έχει γράψει: “Το Γ΄ βιβλίο των Μακκαβαίων και ο Αισχύλος” (1982)· “Αριάδνη. Σχόλια στον ερωτικό Σεφέρη” (1984)· “Γιώργος Σεφέρης και Μάρω. Αλληλογραφία” (επιμέλεια, 1986)· Λογγίνος, “Περί ύψους” (μετάφραση και σχόλια, 1990)· “Συμωνίδου, Ίαμβος κατά γυναικών” (1994)· “Οίνον επαινώ. Ανθολογία ποίησης για το κρασί” (1995)· “Ιστορία της ελληνικής γλώσσας” (σχεδιασμός και επιμέλεια, 1999)· “Εν λόγω ελληνικώ…” (2003) κ.ά. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα αφορούν τον Αισχύλο, τη μετάφραση των Εβδομήκοντα, την Καινή Διαθήκη (θρησκειολογικό υπόβαθρο, γλώσσα και ύφος), την ελληνόφωνη Ιουδαϊκή γραμματεία, την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, την Κρητική διάλεκτο, τη νεοελληνική ποίηση και την ιστορία των Κρητικών επαναστάσεων.

 

Νίκος Διονυσόπουλος (Επιμέλεια)

Ο Νίκος Διονυσόπουλος είναι ερευνητής και επιμελητής μουσικών εκδόσεων. Έχει πραγματοποιήσει συστηματικές μουσικές ερευνητικές αποστολές σε πολλά μέρη της Eλλάδας (και εκτός Eλλάδας, όπου υπάρχουν ελληνικές ή ελληνόφωνες κοινότητες), με σκοπό την καταγραφή, την ηλεκτρονική αρχειοθέτηση, τη μελέτη και έκδοση του μουσικού υλικού.
Διευθύνει τις Μουσικές Εκδόσεις των “Πανεπιστημιακών Eκδόσεων Kρήτης”, δίνοντας δείγματα υψηλής ηχητικής και μουσικής ποιότητας, εθνομουσικολογικού κύρους και εκδοτικής επιμέλειας. Με αυτές τις εκδόσεις έχει αποσπάσει βραβείο της Aκαδημίας Aθηνών στον τομέα Γραμμάτων και Tεχνών (1992), και της Πανελλήνιας Ένωσης Μουσικών και Θεατρικών Κριτικών για την καλύτερη δισκογραφική παρουσία (1999).
Έχει επιμεληθεί, επίσης, σειρές μουσικών εκδόσεων διαφόρων συλλόγων ή φορέων.
Από τους πρωτοπόρους της τεχνολογίας ψηφιακής ηχογράφησης και επεξεργασίας του ήχου στην Eλλάδα (από το 1984), με εξειδίκευση στον τομέα ψηφιοποίησης, επεξεργασίας αρχειακού ηχητικού υλικού, αποθορυβοποίησης, restoration ιστορικών δίσκων και ηχογραφήσεων.
Έχει υπάρξει ως στέλεχος πολλών ερευνητικών μουσικών προγραμμάτων, υπεύθυνος διοργάνωσης μουσικολογικών συνεδρίων, τακτικός συνεργάτης της κρατικής (και “ελευθερης”) ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, και έχει αρθρογραφήσει στον περιοδικό και ημερήσιο τύπο (είναι τακτικό μέλος της “Πανελλήνιας Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών”).
Επιπρόσθετα στα δεκάδες λήμματα, παραπομπές και αναφορές στις δραστηριότητες και τις εκδόσεις που έχει επιμεληθεί, βλ. το αφιέρωμα-συνέντευξη του Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη, για τα Επαγγέλματα από τον ευρύτερο χώρο του πολιτισμού, στην δραστηριότητά του ως επιμελητή μουσικών εκδόσεων:
http://ekpedeftiko.sfm.gr/professions/epimelitis-music-ekdoseon/interview.shtml