Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει μια σειρά άρθρων του Ντόναλντ Βίννικοτ που δημοσιεύθηκαν αρχικά υπό τον τίτλο “Συγκεντρωμένα γραπτά”, το 1958, και απευθύνονται σε ειδικούς και μη. Επανεκδόθηκαν το 1975 με εκτεταμένη εισαγωγή του Μάσουντ Καν, που συνδέει τα κείμενα αυτά με κατοπινές δημοσιεύσεις του Βίννικοτ, και έτσι παρουσιάζονται σήμερα στην ελληνική γλώσσα.
Η αξία του έργου του Βίννικοτ αναγνωρίζεται πλέον όλο και περισσότερο μεταξύ ψυχαναλυτών,
ψυχολόγων, εκπαιδευτικών, κοινωνικών λειτουργών, αλλά και όλων όσοι ασχολούνται στην
εργασία τους με τη φροντίδα παιδιών. Μεγάλο μέρος της αξίας του βρίσκεται στη μοναδική σκοπιά από την οποία ο Βίννικοτ αντιμετωπίζει κάθε φορά το αντικείμενο της έρευνάς του. Μέσω αυτών, η παιδιατρική πληροφορεί την ψυχανάλυση και η ψυχανάλυση διαφωτίζει την παιδιατρική.
Αυτό το βιβλίο δεν ασχολείται με αλλαγές βασικών ψυχαναλυτικών εννοιών ή τεχνικών, αλλά με τη διαμόρφωση και δοκιμή ιδεών, έναυσμα των οποίων υπήρξε η πρόκληση της καθημερινής εργασίας, που αποτέλεσε το βασικό υλικό της εμπειρίας του Βίννικοτ σε όλη του την επαγγελματική πορεία.
Περιλαμβάνει μια σειρά άρθρων του που δημοσιεύθηκαν αρχικά υπό τον τίτλο “Συγκεντρωμένα γραπτά”. Επανεκδόθηκαν με εκτεταμένη εισαγωγή του Μάσουντ Καν, που συνδέει τα κείμενα αυτά με κατοπινές δημοσιεύσεις του Βίννικοτ, και έτσι παρουσιάζονται σήμερα στην ελληνική γλώσσα.
Περιέχονται τα δοκίμια:
Πρώτο Μέρος
– Μια σημείωση για τη φυσιολογικότητα και το άγχος (1931)
– Υπερκινητικότητα (1931)
Δεύτερο Μέρος
– Όρεξη και συναισθηματικές διαταραχές (1936)
– Η παρατήρηση βρεφών μέσα σε συνθήκη-πλαίσιο (1941)
– Τμήμα συμβουλευτικής για παιδιά (1942)
– Οφθαλμικές ψυχονευρώσεις της παιδικής ηλικίας (1944)
– Επανόρθωση από την άποψη της οργανωμένης άμυνας της μητέρας ενάντια στην κατάθλιψη (1948)
– Άγχος συνδεδεμένο με ανασφάλεια (1952)
– Η ανοχή του συμπτώματος στην παιδιατρική (Ιστορικό μιας περίπτωσης) (1953)
– Χειρισμός μιας περίπτωσης στο σπίτι (1955)
Τρίτο Μέρος
– Η μανιακή άμυνα (1935)
– Πρωτογενής συναισθηματική ανάπτυξη (1945)
– Παιδιατρική και ψυχιατρική (1948)
– Μνήμες της γέννησης, τραύμα της γέννησης και άγχος (1949)
– Μίσος στην αντιμεταβίβαση (1947)
– Η επιθετικότητα σε σχέση με τη συναισθηματική ανάπτυξη (1950)
– Ψυχώσεις και παιδική φροντίδα (1952)
– Μεταβατικά αντικείμενα και μεταβατικά φαινόμενα (1951)
– Ο νους και η σχέση του με το ψυχό-σωμα (1949)
– Απόσυρση και παλινδρόμηση (1954)
– Η καταθλιπτική θέση στη φυσιολογική συναισθηματική ανάπτυξη (1954)
– Μεταψυχολογικές και κλινικές όψεις της παλινδρόμησης μέσα στο ψυχαναλυτικό πλαίσιο (1954)
– Κλινικές ποικιλίες της μεταβίβασης (1955)
– Πρωταρχική μητρική ενασχόληση (1956)
– Η αντικοινωνική τάση (1956)
– Παιδιατρική και νεύρωση της παιδικής ηλικίας (1956)
Donald W. Winnicott (Συγγραφέας)
Παγκοσμίως γνωστός Άγγλος ψυχαναλυτής που ασχολήθηκε κυρίως με την παιδοψυχανάλυση. Επί 40 χρόνια, παράλληλα πάντα με την ιδιωτική του πελατεία, δέχτηκε στο Paddington Green Children΄s Hospital του Λονδίνου περίπου 60.000 περιπτώσεις παιδιών, παραμένοντας για αρκετό καιρό ο μοναδικός άντρας παιδοψυχαναλυτής στην Aγγλία. Μεταξύ 1931 και 1970 έγραψε παραπάνω από 600 άρθρα με κύρια θέματα : τη σχέση μητέρας-βρέφους και περιβάλλοντος-παιδιού, την ανθρώπινη δημιουργικότητα (creativity) και τις έννοιες του μεταβατικού αντικειμένου (transitional object) και του εαυτού (self). Γιατρός, παιδίατρος, ψυχαναλυτής, έγινε μέλος ως αναλυτής ενηλίκων στη Bρετανική Ψυχαναλυτική Eταιρεία το 1934 και την επόμενη χρονιά ως παιδοψυχαναλυτής. Ήταν ιδρυτικό μέλος στην Eταιρεία αυτή της Mέσης Oμάδας (Middle Group), η οποία αναγνωρίστηκε ως επίσημη ομάδα τα χρόνια του ΄60 και πήρε την ονομασία “Aνεξάρτητη” το 1973. Eνώ παρέμεινε πιστός σε μια σκέψη και δημιουργικότητα αντίθετες σε προκαταλήψεις και δοξασίες, η παρουσία του και οι δραστηριότητές του στο ψυχαναλυτικό κίνημα ήταν αδιάλειπτες και εκτέλεσε χρέη προέδρου της Βρετανικής Eταιρείας δις, την πρώτη φορά μεταξύ 1956 και 1959 και τη δεύτερη μεταξύ 1965 και 1968. Άρθρα, ανακοινώσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές, προσωπικές σκέψεις αποτέλεσαν αντικείμενο επανειλημμένων δημοσιεύσεων και βιβλίων, εκ των οποίων αναφέρουμε μερικά βασικά, όπως : “Το παιδί και η οικογένεια” (“The child and the family”), “Aπό την παιδιατρική στην ψυχανάλυση” (“Through pediatrics to psycho-analysis”), “Παιχνίδι και πραγματικότητα” (“Playing and reality”), “Aνθρώπινη φύση” (“Human nature”).
