Αργοναύτες και σύντροφοι

Στο βιβλίο αυτό, ένας ευρυγώνιος φακός αποτυπώνει τον ιστορικό ορίζοντα της εποχής ενώ τίθενται εκ νέου ερωτήματα για τη δομή και τη λειτουργία του λογοτεχνικού πεδίου στη δεκαετία του ’30. Ποια είναι τα σημεία τομής ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη μεσοπολεμική δεκαετία; Γιατί το εγχείρημα της Αριστεράς να συνδυάσει την καλλιτεχνική με την πολιτική πρωτοπορία έμεινε μετέωρο; Πώς διαμορφώθηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την καλλιέργεια της ποίησης, της πεζογραφίας και του δοκιμίου; Με κύριους άξονες την πρόσληψη του Καβάφη και του Καρυωτάκη, την προσωπικότητα του Βενιζέλου, την κανονικοποίηση της δημοτικής γλώσσας και τις εκλεκτικές συγγένειες με Έλληνες και ξένους δημιουργούς, η συγγραφέας παρακολουθεί τις αισθητικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές αναμετρήσεις που απασχόλησαν τους νεοέλληνες λογοτέχνες και διανοούμενους στους “μοντέρνους καιρούς”. Η γενιά του ’30, όπως αναδύεται μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, αναστοχάζεται τον “εθνικό εαυτό”, αμφισβητεί τις κοινωνικές συμβάσεις και αναζητά νέους τρόπους καλλιτεχνικής έκφρασης. Παρά τις διαφορές ή τις συγκρούσεις μεταξύ ομάδων και ατόμων, οι μυθικοί “αργοναύτες” και οι μεσοπολεμικοί “σύντροφοι” κινούνται παράλληλα αλλά και διασταυρώνονται στον πολύχρωμο χάρτη της λογοτεχνικής νεωτερικότητας.