Ασθένεια προς θάνατον – Η έννοια της απελπισίας

…Η απελπισία είναι ασθένεια προς θάνατον, είναι η βασανιστική αντίφαση, η ασθένεια του Eγώ που πεθαίνει διαρκώς, που πεθαίνει δίχως να πεθαίνει, που πεθαίνει τον θάνατο. Γιατί πεθαίνω σημαίνει ότι όλα τέλειωσαν, αλλά πεθαίνω τον θάνατο σημαίνει ζω το θνήσκειν· και να τον βιώνω μόνο μια στιγμή σημαίνει να τον βιώνω διά παντός. …Tο πεθαίνω από απελπισία μετατρέπεται σταθερά σε ένα ζην. O απελπισμένος δεν μπορεί να πεθάνει…

Soren Kierkegaard (Συγγραφέας)

Ο Soren Aabye Kierkegaard γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη στις 5 Μαΐου του 1813 και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου του 1855. Υπήρξε ένας από τους πλέον σημαντικούς συγγραφείς της δανικής “χρυσής εποχής” της πνευματικής και καλλιτεχνικής κίνησης στη χώρα. Το έργο του διαπερνά τα σύνορα της φιλοσοφίας, της θεολογίας, της ψυχολογίας, της λογοτεχνικής κριτικής, της λογοτεχνίας και της μυθιστορηματικής αφήγησης. Ο Kierkegaard εισήγαγε το καυστικό στυλ αφήγησης με στόχο την κριτική στο κατεστημένο και την αναθεώρηση της Χριστιανικής πίστης εντός του χριστιανικού κόσμου. Παράλληλα, συνέβαλε κατά πολύ στην αναβάθμιση κάθε τομέα στον οποίο ασχολήθηκε. Θεωρείται “πατέρας του υπαρξισμού”, αλλά και ως ο διανοούμενος που άσκησε κριτική στο έργο του Χέγκελ και των Γερμανών ρομαντικών. Έγινε γνωστός ως ο άνθρωπος που συνέβαλε στην ανάπτυξη του ρομαντισμού, για το λογοτεχνικό πειραματισμό του, τη ζωντανή αναπαράσταση βιβλικών χαρακτήρων και τη μεταφορά τους σε σύγχρονα μοτίβα, την εφεύρεση νέων εννοιών που από τότε έχουν ανιχνευθεί και αναλυθεί πολλάκις από διανοούμενους, τις παρεμβάσεις του στην σύγχρονη άσκηση πολιτικής εξουσίας από την δανική εκκλησία και τις ένθερμες προσπάθειές του να αναλύσει και να ανανεώσει τη χριστιανική πίστη. Ο Kierkegaard, τέλος, καιγόταν από το πάθος του θρησκευτικού ποιητή και διέθετε απίστευτο διαλεκτικό ταλέντο.

 

 

Κωστής Παπαγιώργης (Μεταφραστής) (Υπεύθυνος Σειράς)

Γιος δημοδιδασκάλου. ο Κωστής Παπαγιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώρι Υπάτης και έζησε στην Παραλία της Κύμης (΄51-΄60), στο Χαλάνδρι -όπου είναι μόνιμα εγκατεστημένος-, στη Θεσσαλονίκη (΄66-΄67) και στο Παρίσι (΄69-΄75). Οι απόπειρές του να σπουδάσει, νομικά στη Θεσσαλονίκη και φιλοσοφία στο Παρίσι, δεν είχαν συνέχεια, παρά ταύτα η παθολογική σχεδόν προσήλωση στην ανάγνωση τον οδήγησε συγκυριακά στην εμπορία βιβλίων· κατόπιν, με την επάνοδο στην Αθήνα, στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων για βιοποριστικούς καθαρά λόγους και, όψιμα, στη συγγραφή εξομολογητικών εν πολλοίς δοκιμίων. Έγραψε για τη μέθη, τη ζηλοτυπία, τη μισανθρωπία, τους νεκρούς, τη μνησικακία, τη φιλία και τον πόλεμο.