Αφερέγγυοι και πλάνητες

Δοκίμια, άρθρα, κριτικές, scripta minima, αναγνωστική εμπειρία πολλών χρόνων, κείμενα άλλα δημοσιευμένα και άλλα ανέκδοτα, όλα όμως “ανασκολοπισμένα” (αναταγμένα και διορθωμένα) ώστε να αποτελούν εντελώς νέο υλικό, ιδού το περιεχόμενο αυτού του τόμου. Ο μοντερνισμός, ο μεταμοντερνισμός, η παράδοση, οι μεγάλοι σταθμοί της λογοτεχνίας που άλλαξαν τις αναγνωστικές μας έξεις, ο λεγόμενος ελληνοκεντρισμός και οι παθολογικές συμφύσεις του, οι διακειμενικές σχέσεις στο αρχιπέλαγος της γραφής, τα “λοξά” αιρετικά ή ανορθόδοξα έργα είναι τα θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα στον παρόντα τόμο, με ψυχαναγκαστική μάλιστα ένταση. Ένταση που δεν σχετίζεται με κάποια έννοια αποστολικής διακονίας απέναντι στην τέχνη του γράφειν, αλλά με το στιλ (λίγο μπλαζέ, λίγο κυνικό) του γράφοντος που θεωρεί τη λογοτεχνία επικίνδυνη (αφού αντί να εξανθρωπίζει εξιδανικεύει) για τον κόσμο.