Αχιλλοπούλειο Κοινοτικό Παρθεναγωγείο Καΐρου

Το Αχιλλοπούλειο Παρθεναγωγείο του Καΐρου υπήρξε επί ογδόντα χρόνια βασικό σημείο αναφοράς στη ζωή των Ελλήνων της αιγυπτιακής πρωτεύουσας ως τόπος εκπαίδευσης, κοινωνικών συναλλαγών και αρωγής, νεανικής δράσης και δημιουργίας. Το όνομά του παραμένει συνώνυμο με την ευεργεσία που του έδωσε ζωή, με την πίστη στην αξία της εκπαίδευσης, με το πνεύμα κοινωφελείας που διέτρεξε τη δράση του ως κοινοτικού ιδρύματος, με τον αγώνα των διευθυντριών του για την εκπλήρωση της αποστολής τους, με την αφοσίωση και ευσυνειδησία εκπαιδευτικών που στάθηκαν για τις μαθήτριες παραδείγματα προς μίμηση και, τέλος, με το πολύπλευρο παιδαγωγικό του έργο: τα κορίτσια της μεγάλης καϊρινής παροικίας έλαβαν γνώση, διαμόρφωσαν ελληνική ταυτότητα και ελληνορθόδοξη συνείδηση, και ―ίσως το κυριότερο― διδάχθηκαν ανθρωπισμό. Τα έργα και οι ημέρες του Αχιλλοπουλείου ακολούθησαν κατά βήμα τα έργα και τις μέρες της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και γενικότερα του αιγυπτιώτη ελληνισμού. Γεννήθηκε, άκμασε, αναδιπλώθηκε και τελικά επιβίωσε ανάλογα με τις στροφές που πήρε η διαδρομή της Αιγύπτου από ημιαυτόνομη οθωμανική επαρχία σε βρετανικό προτεκτοράτο και, τελικά, σε κυρίαρχο αραβικό κράτος. Μέσα από την εξιστόρηση της διαδρομής ενός ελληνικού σχολείου σε χώρα φιλόξενη αλλά πολιτισμικά διαφορετική, ιχνογραφούνται χαρακτηριστικά και νοοτροπίες της παροικίας όπως η εσωστρέφεια, οι συντηρητικές απόψεις γύρω από την εκπαίδευση της γυναίκας, το πνεύμα αλληλεγγύης και της προσφοράς για έναν κοινό σκοπό. Για όλα τα παραπάνω, η δουλειά αυτή δεν απευθύνεται μόνο στον εκπαιδευτικό και τον ιστορικό της εκπαίδευσης, αλλά και στον αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την ιστορία του απόδημου ελληνισμού.

Μαρία Αδαμαντίδου (Συγγραφέας)

Η Μαρία Αδαμαντίδου γεννήθηκε στο Κάιρο, μαθήτευσε στο Αχιλλοπούλειο Παρθεναγωγείο και την Αμπέτειο Σχολή και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Καΐρου. Στην Ελλάδα σταδιοδρόμησε στον περιοδικό Τύπο ως αρχισυντάκτρια και διευθύντρια σύνταξης, με συντομότερες θητείες στη μετάφραση, τη γελοιογραφία και την επιμέλεια εκδόσεων. Μεταξύ άλλων, ήταν υπεύθυνη έρευνας και σύνταξης κειμένων για το δίγλωσσο λεύκωμα “Μίκης Θεοδωράκης: Οι αφίσες μου” (Εκδόσεις Κέρκυρα, 2007).
Παράλληλα, από τη δεκαετία του 1990 ασχο­λείται ποικιλόμορφα με την αιγυπτιώτικη ιστορία και έχει στο ενεργητικό της: τη συγγραφή των βιβλίων “Ελληνικός αθλητισμός στο Κάιρο του 20ού αιώνα” και “Ελληνικός περίπατος στο Κάιρο” (εκδόσεις της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου, στις συλλογές της BritishLibrary και της LibraryofCongress), μελέτη για τον ζωγράφο Σταμάτη Βασιλείου (Πανεπιστήμιο Princeton, http://libguides.princeton.edu/c.php?g=84432&p=541391), δημοσιεύσεις άρθρων, οργάνωση εκδηλώσεων, ομιλίες με προβολή εικόνων για την παροικία και τις ελληνικές εκκλησίες Καΐρου, τον αιγυπτιώτικο Τύπο, τις ομοιότητες ελληνικού και αιγυπτιακού σινεμά.
Οι πιο πάνω δράσεις πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια στο πλαίσιο της συνεργασίας της με -μεταξύ άλλων- τον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων, την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου, την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας, τον Σύλλογο Ελλήνων Καΐρου και τον Σύλλογο Αμπετείου Σχολής (ιδρυτικό μέλος των δύο τελευταίων).
Ως φωτογράφος ελληνικών χώρων Καΐρου και Αλεξάνδρειας πραγματοποίησε την ατομική έκθεση PlacesoftheHeart (Κάιρο, 1998) και συμμετείχε στην έκθεση “Οι Έλληνες της Αιγύπτου: Η άλλη πλευρά της Μεσογείου” (Δήμος Αθηναίων, 2000). Έχει επίσης συστήσει ιστορικό φωτογραφικό αρχείο (σχολεία, επιχειρήσεις κ.ά.) και αρχείο προφορικής ιστορίας. Αυτόν τον καιρό ασχολείται με τη συγγραφή της ιστορίας του Αχιλλοπουλείου Παρθεναγωγείου Καΐρου.
Ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της Άγγελο Κουτρουμπάκη.